Kłopoty w raju

"Awantura na moście"
Marcin Hybel

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, dwoma dolinami i wcale nie za dalekimi morzami został zbudowany Nograd. Jak przystało na średniowieczną osadę miał siedzibę kasztelańską i sam nawet kasztelan w niej zamieszkiwał, były kramy kupieckie oraz karczma, a w pobliżu swe miejsce znalazł i klasztor. Jak Krawosad długi i szeroki drugiego takiego miejsca nie było, to znaczy być były, ale Nograd wyróżniał się pod jednym względem - jedynie w nim żyli mieszkańcy jak przysłowiowe pączki w maśle, a nawet stukrotnie lepiej. Epidemie dziesiątkujące średniowieczną ludność omijały te okolice, pogoda jakoś nie pokazywała swych kaprysów, a ziemia żyzna jak nigdzie indziej. Jakby tego było mało zbójcy też zbytnio nie dawali się we znaki, nawet władza nie ciemiężyła poddanych! Jak świat światem takie warunki życia znudziłyby się każdemu, a na pewno Nogradczykom, bo kto to widział taką sielankę?

Klątwa, jak nic klątwa albo jakieś gorsze przekleństwo padło na nogradzką okolicę. Wiadomo, że życie w takich warunkach wymaga wiele samozaparcia, w końcu jak długo idyllę człowiek może znieść? Na pewno nie tyle ile jest udziałem ludu Nogradu! Ani porządnej bijatyki nie uświadczysz, ani zbójców, gdyż dawno przestali być lokalną atrakcją - przeszli w stan spoczynku albo wyemigrowali, kradzieże też rzadko się zdarzają, a o mordzie nawet najstarsi mieszkańcy nie pamiętają ... Dramat po prostu stał się udziałem Nogradu, więc jak kapłan w takich warunkach miał zachęcić wiernych do odwiedzania świątyni? Czym postraszyć grzeszników? Nadejściem zarazy? Nieurodzajem? Wojną? Nic z tych rzeczy, nawet bogowi Perunowi ręce opadały w takiej sytuacji, lecz bogoboj Kumar ma plan, bardzo przebiegły zresztą, wręcz majstersztyk, ba nic nie może z nim się równać. Jest jedynie małe "ale", a nawet kilka, w tym między innymi - po pierwsze rodzinne zobowiązania, po drugie pewna miłość i po trzecie brak funduszy. Czegóż jednak nie robi się dla krzewienia i umacniania wiary? W miłości i na wojnie wszystkie chwyty dozwolone, a Kumarowi nie można odmówić uczucia żywionego do Peruna, jego homilie są znane hen daleko i to nie tylko z ich długości, lecz i bojowej zaciętości. Jeżeli nie wiadomo o co chodzi to wszem i wobec wiadome jest, iż chodzi o ... płacidła! Na tym jeszcze nie koniec, bo mieszkańcy Nogradu też "ciężko" pracują nad uatrakcyjnieniem idyllicznie nudnych dni powszednich, trzeba wstrząsnąć posadami grodu kasztelana Gramisza.

Obraz średniowiecza dawno utrwalił się w szerokiej świadomości, literatura spod znaku fantasy często czerpie z tej epoki. W końcu mroczny klimat, wojny i żarliwa wiara w siłę wyższą stanowią idealny grunt pod historie, gdzie wyobraźnia może połączyć to co było z tym co mogło być oraz legendami. "Awantura na moście" to jednak nie typowa opowieść fantastyczna, chociaż fabuła jak najbardziej zawiera wszystkie podstawowe elementy - jest klątwa, magia, odważny woj, uwięziona piękna dziewica, kapłan oraz starożytne bóstwo Perun, no i tajemnicze ruiny niedaleko osady. Te detale stanowią jednak tylko tło dla przedstawienia typowego schematu w bardzo nieszablonowy sposób - pełnego humoru i z komediowym zacięciem. Marcin Hybel umiejętnie użył konwencji komedii by przedstawić świat do tej pory znany od ciemniejszej strony w o wiele jaśniejszym świetle i w żartobliwym charakterze. Bohaterowie wyszli ze sztywnych ram znanych do tej pory, a czytelnik wraz z nimi odkrywa na nowo średniowieczną atmosferę w trochę innym wydaniu, gdzie rycerskość ma "ciut" inne oblicze, zbójcy też pokazują się od innej strony, no i nie można zapomnieć o bogoboju i jego misji ... Komedia fantasy "Awantura na moście" na pewno nie jest nudna, za to humorystyczny ton rozbawi wielu.



Za możliwość przeczytanie książki dziękuję
portalowi Duże Ka

Sztuka pisania listów ...

"Listy jadowitego węża"
Peter Kreeft

Niebo i piekło, dwa słowo oddające wszystko i wszystkim doskonale na wskroś znane. Nikt nie może powiedzieć, że są obce te wyrazy, na ich temat napisane miliony milionów zdań, pojawiają się we wszystkich dziedzinach życia. Kiedyś ograniczały się do sfery sacrum, obecnie są w powszechnym użyciu również w obszarze profanum. Z jednej strony spowszedniały, z drugiej są jakby odleglejsze od dnia codziennego. Jednocześnie są namacalne i niedosięgłe, pomiędzy tym co na dole i tym co nad nami rozciąga się nasz ludzki świat, mamy w sobie coś i z ciemnej i z tej jasnej strony. Jednak człowiek współczesny jest zbyt zabiegany, zapracowany by zwracać uwagę na takie szczegóły, zresztą w naszym otoczeniu wiele pojęć jest rozumianych inaczej niż jeszcze kilkadziesiąt lat wcześniej, ale kto by się nad  tym zastanawiał ... W końcu liczą się inne wartości, przecież idziemy do przodu nie stoimy w miejscu, więc jak w takim klimacie myśleć poważnie o niebiańskiej i piekielnej stronie egzystencji?

Diabeł to postać, którą rozpozna każdy, jego atrybutów i charakteru nie można pomylić z niczym i z nikim, zapisał się w szeroko pojętej kulturze doskonale, wręcz stał się jej ikoną. Jednak piszącego listy trudno go sobie wyobrazić, o czym miałby tworzyć wiadomości i do kogo? Rady i napomnienia mistrza w stosunku do ucznia, a raczej młodego adepta, wprawiającego się dopiero w zawodzie, są celem tworzenia wiadomości. Spojrzenie na współczesną rzeczywistość z całkiem innego punktu widzenia przynosi interesujące spostrzeżenia, czasem pewnych oczywistości można nie zauważyć, a czasem pozostają one zupełnie nieodkryte. To co wydaje się zwyczajne nabiera całkiem innego kontekstu gdy rozkłada je na detale ktoś ze swej perspektywy i zauważa korzyści z nimi związanymi. Nie wszystko oczywiście diabelskiemu urzędnikowi jest na rękę, wręcz przeciwnie widzi on wiele "zagrożeń" dla swej "misji", ale bywa również nadzwyczaj pomysłowy. Kuszenie do złego wcale nie jest aż tak łatwe i przyjemne, wymaga wiele cierpliwości i wieków obserwacji rodzaju ludzkiego. Mistrz chętnie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z nowicjuszem, po tysiącach lat zna wiele sztuczek i niuansów, w końcu jest "dobrym" pedagogiem, wiedzącym, że od jakości edukacji zależy przyszłość diabelskiej nacji, no i ostatecznego zwycięstwa ...


Peter Kreeft w formie listownych wypowiedzi przedstawia współczesną rzeczywistość od strony nad jaką rzadko kto się zastanawia - zmian jakie przetoczyły się społeczeństwie na przestrzenie ostatnich dekad. Narrator wypowiada się na tematy, które stanowią podstawę dla wielu dyskusji, punkt widzenia jest jasno określony, ale czytelnik nie jest do niego przekonywany. "Listy jadowitego węża" to zbiór poglądów, przy jakich warto chociaż na chwilę zatrzymać, można się z nimi zgadzać bądź nie, to już zależy od czytającego. Autor sięga i po popularne tematy i po te mniej znane, czytający mają więc okazję poznać szeroki zakres refleksji. Niecodzienna forma i postać bohatera jest nawiązaniem do książki C. S. Lewisa "Listy starego diabła do młodego",  twórca nie odżegnuje się do podobieństw, lecz wbrew pozorom nie kopiuje wcześniejszego pomysłu.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Sztukateria oraz wyd. PROMIC

A Zwycięzcą jest ...

Roszadowy konkurs zakończył się, 

dziękuję za udział wszystkim uczestnikom.

Każda odpowiedź była ciekawa, 

ale Zwycięzcą mogła zostać tylko jedna osoba ...

By nie przedłużać ogłaszam, że Zwycięzcą jest:

Alison 2

Gratuluję !!!

A już niedługo kolejny konkurs ;)

Księga światła i sekretów

"Księga ogni"
Jane Borodale

Pamiętacie Kopciuszka i jego historię? Macocha, złe siostry, wróżka, no i książę, biedna dziewczyna musi wiele przejść by ziściły się jej marzenia, a gdyby przenieść tę postać w całkiem inne realia, mniej bajkowe, a bardziej jak z powieści Charlesa Dickensa? Zamiast oddzielania grochu od innych ziaren i usługiwania złośliwemu rodzeństwu, życie na prowincji i to tej bardzo biednej, gdzie o wróżkach nikt nie myśli, bo i po co, no i kiedy? Dzień wypełniony jest pracą i obowiązkami, a szlachetnie urodzeni nie zaglądają do wiejskich chat. Bogatych i biednych dzieli wszystko, zamiast wspaniałego balu jest wioskowa zabawa, a książę, nawet w wersji o wiele skromniejszej też nie pojawi się. Za to jest dziewczyna marząca o życiu, w którym będzie egzystowała inaczej niż jej matka i ojciec. W jej świecie takie pragnienia szybko są przekłuwane jak balonik i to nie przez zawiść, lecz rzeczywistość. Jeżeli nadarzy się okazja, jedna na milion, zrobić krok w kierunku, jaki wydawał się do tej pory jedynie mrzonką, to wbrew obawom i wyrzutom sumienia stawia się go. Nie jest on ani prosty, ani łatwy, za to okupiony strachem przed tym co dopiero będzie i lękiem, że nie będzie już powrotu do tego co było ... Do zdesperowanych i ukrywających sekrety świat należy ...

Agnes Trussel pomimo młodego wieku nie ma zbyt wielu złudzeń co do swej przyszłości, nie rysuje się ona różowo, w ogóle trudno dostrzec w niej jakiekolwiek barwy. Wszystko wydaje się z góry już postanowione, wszystkie marzenia wydają się od początku skazane na klęskę, a tajemnica jedynie pogłębia ciemne cienie w tym krajobrazie. Jak znaleźć wyjście z sytuacji gdy nie widzi się żadnego? Każdy dzień zaczyna się i kończy pod groźbą wyjawienia tego co skrywane, każdy krok i uważniejsze spojrzenie niesie ze sobą ryzyko. Można uciec, ale dokąd? Uśmiech losu, a może jego chichot sprawia, że uchylają się drzwi nadziei, wystarczy na chwilę zagłuszyć wyrzuty sumienia i wykorzystać nadarzającą się okazję. Pantofelek tym razem nie był przepustką do spełnienia snów, jednak i bez niego udaje się czasem wejść na ścieżkę, gdzie zaczyna się wierzyć, że jeszcze nie wszystko stracone. Przypadkowa znajomość otwiera przed Agnes perspektywy o jakich nie śniła, ktoś wyciąga pomocną dłoń, chociaż wcale ona na taką nie wygląda. Nieznany świat, w którym Mistrz Blacklock żyje staje otworem dla nowej mieszkanki Londynu, dziewczyna odkrywa, iż ma talent w zawodzie o jakim nie marzyła. Powoli uczy się jak z pozoru nie pasujących elementów stworzyć barwne widowisko. To co było nieprzydatne na wsi i sprowadzało na nią jedynie gniew rodziców okazuje się bardzo pomocne - wyobraźnia i fantazja pozwalają pokonywać kolejne stopnie  wtajemniczenia. Nadal jednak skrywana tajemnica może zaszkodzić i nie ona jedna. Sekrety mają też inni, one też wpływają na pannę Talbot, jak w takiej sytuacji zachować się? Plac Tyburn przypomina i to dotkliwie co czeka na osobę, gdy złamie ona powszechne zasady, prawda nie zawsze daje wolność, czasem wprost przeciwnie, szczególnie gdy znaczenie słów nie wynika z tego co głoszą, a z całkiem innych powodów. Nowe otoczenie wydaje się różnić wszystkim od tego opuszczonego, ale ludzie wbrew pozorom są podobni, tajemnicy trzeba strzec aż do  końca, a nawet dłużej ... Jednak nie tylko Agnes skrywa sekret, inni również je mają, one mogą wpłynąć na los dziewczyny bardziej niż mogłaby się spodziewać. Niewiele dzieli upadek od wyniesienia na szczyty, dla jednych mogą być niewielkie, inni widzą w nich dar, daleko wykraczający poza marzenia ...

"Księga ogni" przenosi czytelnika do osiemnastowiecznej Anglii ukazując jej cienie i blaski, szczególnie to pierwsze rzucają się początkowo w oczy. Ale siłą tej opowieści są przede wszystkim bohaterowie, pełnokrwiści, jednocześnie  wydający się wykraczać poza swoje ramy czasowe, z drugiej jak najbardziej będącymi dziećmi  tej epoki. Klimat dickensowski to pierwsza warstwa, druga przypomina twórczość Thomasa Hardy`iego, lecz historia Agnes Trussel to nie kompilacja tego co już zastało napisane, wprost przeciwnie. Jane Borodale dała czytelnikom opowieść, której wstęp zapowiada całkiem inny rozwój fabuły,a zakończenie jest całkowitym zaskoczeniem. Tak jak patrząc na wybuchające na niebie sztuczne ognie nie wiemy co czeka nas za moment, tak akcja podąża meandrami nieraz rozwijając się w całkowitym innym kierunku, niż można było się spodziewać. Główna bohaterka skłania czytających do zastanowienia się nad tym co jest dobre, a co złe i czym w rzeczywistości jest prawda ... Kopciuszek różne ma imiona i nie zawsze jego życie uzależnione jest od księcia, pantofelka i złej rodziny ...

Za możliwość przeczytania książki Dziękuję
 wyd. Mała Kurka

Stosik w środku tygodnia

Środa to dzień, w którym miniony weekend jest już historią, 

a przyszły to odległa przyszłość ;) 

Lekiem może być nowa porcja lektur :D

Od góry:

Liza Marklund "Miejsce w słońcu", dlaLejdis.pl

Ben Mezrich "Seks na księżycu", dlaLejdis.pl

Joanna Holson "Translacja", dlaLejdis.pl

Nora Roberts "Teraz i na zawsze", dlaLejdis.pl

Przypominam, że dzisiaj kończy się 

Roszadowy konkurs :)

Przeszłość w teraźniejszości

"Kamienny żagiel"
Ake Edwardson

Jaki wpływ ma przeszłość na przyszłość? Czyny rodziców wpływają na potomstwo czy też każdy jest kowalem swojego losu? Pomiędzy tym co było i tym co jest istnieje związek, odczuwalny, chociaż nie zawsze widoczny.

Axel Osvald wyrusza w podróż do Szkocji i po kilku dniach urywa się z nim kontakt. Dla policji to za krótki okres czasu by oficjalnie podjąć poszukiwania, ale dla najbliższych wprost przeciwnie. Niecodzienna podróż i powód za nią stojący nie pozwalają zadowolić się uspokajającymi słowami, stają się za to motorem działania. Więzy, mające swe źródło w przeszłości mogą być w takim momencie bardzo pomocne. Erik Winter jak przez mgłę pamięta lato sprzed dwudziestu lat i wakacyjne uczucie, jednak gdy zwraca się do niego z prośbą o pomoc jego ówczesna dziewczyna wspomnienia wracają. Trudno jest odmówić prośbie osobie z jaką kiedyś łączyło uczucie, szczególnie, że cała sprawa wydaje się dość niecodzienna. Ponad sześćdziesiąt lat wcześniej zaginął młody rybak, niespokojne czasy, niespokojne morze i wojna sprzyjały takiemu wydarzeniu, w jaki sposób wiąże się z teraźniejszością? Komisarza Winter rozpoczyna swoistą podróż w czasie i nie tylko on, także ludzi z jego otoczenia zaczynają wracać do tego co było. Szkocka ziemia i morze kryje wiele tajemnic, w tym jedną ważną dla Osvaldów, kiedyś pochłonęły one Johna, teraz Axela, dlaczego ten drugi zdecydował się na tę wyprawę?

Resztę recenzji do przeczytania tutaj

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi dlaLejdis.pldlaLejdis.pl

 

 

 

Baza recenzji Syndykatu ZwB

Tożsamość

"BOY 7"
Mirjam Mous

Budzisz się, a raczej odzyskujesz świadomość, w obcym miejscu, nie pamiętając dlaczego właśnie jesteś tutaj, wokoło żadnego człowieka i nic nie wydaje się znajome. To nie senny koszmar czy też kadr z filmu, to rzeczywistość, a ty masz pustkę w głowie, wypadek czy czyjeś świadome działanie spowodowało, że znajdujesz się w takiej sytuacji? Widzisz plecak, a w nim coś co jest wybawieniem - telefon komórkowy, ale gdy odsłuchujesz wiadomość z poczty głosowej radość okazuje się przedwczesna ... "Cokolwiek się stanie, pod żadnym pozorem nie dzwoń na policję" ...

Boy Seven, tylko tyle albo aż tyle wie o sobie nastolatek, nic więcej o swojej tożsamości nie może powiedzieć. Nawet te informacje, jakie udało mu się zdobyć, są niepewne, stanowią jedynie przykrywkę, dzięki której upodabnia się do innych. Brak elementarnej wiedzy co do swojego imienia, nazwiska, brak jakichkolwiek wspomnień i obrazów z przeszłości jest co najmniej niepokojąca, wręcz przerażająca. Co kryje się za takim stanem rzeczy? Nastolatek na pustkowiu, sam, nie umiejący przypomnieć się okoliczności wydarzeń, jedynymi wskazówkami są rzeczy osobiste podpisane boy 7 oraz osobliwa informacja. Mając takie ślady niczego nie można być pewnym, komu zaufać w takiej sytuacji? Jedno jest pewno nikt nie powinien dowiedzieć się prawdy, zresztą co nią jest? Czasem kawałek papieru może więcej powiedzieć niż setki słów, ale czy warto zawierzyć intuicji, jeżeli nie wie się o sobie niczego? Pojawienie się na odludziu samochodu to uśmiech losu, a nawet o wiele więcej, teraz wystarczy tylko odnaleźć znajome twarze i wszystko wróci do normy ... Jednak coś nie daje spokoju, podejrzliwość nie jest dobrym doradcą, lecz kto uwierzyłby w taką historię? W plecaku znajdował się również klucz, wystarczy odnaleźć zamek, który otwiera, co będzie się kryło za nim? Może odpowiedź na podstawowe pytanie - kim jest chłopak z ubraniami podpisanymi dwoma wyrazami. Co jednak gdy zamiast odpowiedzi dostaje się kolejną zagadkę do rozwikłania? Trudno odróżnić czasem rzeczywistość od przedstawienia, chociaż wystarczy szczegół by pojawił się nikły przebłysk przeszłości. Jeden krok do przodu na drodze ku poznaniu siebie i co ważniejsze wreszcie też zaczynają się odsłaniać kulisy tego co wydarzyło się. Rzeczywistość przerasta wszystkie domysły, a nawet więcej, takie rzeczy zdarzają się w filmach, ale nie w realnym świecie! To niemożliwe, a jednak miało miejsce i wciąż dzieje się! Dlaczego nikt nie zauważył niczego? Uciekać, ale dokąd? Nikomu nie wolno wierzyć, lecz przecież samemu nie wygra się tej walki ...

Temat podjęty w książce "BOY 7" nie jest nowy, wielu twórców przedstawia go z różnych perspektyw, Mirjam Mous nie umieściła bohatera w nierealnym świecie, wprost przeciwnie. Otoczenie jest jak najbardziej zwyczajne, podobne do tego jakie czytelnicy znają, w jakim jednocześnie nikt nie wyobraża sobie takiego zdarzenia, lecz z drugiej strony właśnie w środowisku znanym wiele niespodziewanych sytuacji ma miejsce. Dopiero kiedy już zaistnieją rodzą się pytania - jak to mogło się stać? Czy można sobie wyobrazić ocknięcie się w nieznanej okolicy z całkowitym brakiem pamięci? Tak, chociaż przecież to mało prawdopodobne, ale ... możliwe. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że czytelnik nie jest jedynie biernym obserwatorem, wraz z głównym bohaterem w czasie rzeczywistym odkrywa kolejne detale większej całości, każdy z nich równocześnie przybliża do rozwiązania, lecz i jest następnym znakiem zapytania. Autorka umiejętnie wprowadza atmosferę niepewności, braku zaufania i podejrzliwości, każdy z tych elementów jest odczuwalny przez całą lekturę, ale nie dominuje. W centrum fabuły jest tytułowy Boy 7, nastolatek nie wyróżniający się na pozór niczym, lecz skrywający sekret, o którym nie pamięta, lecz wciąż w nim obecnym. Wiesz kim jesteś? Odpowiedź wcale nie jest oczywista, może Twoja życie wcale nie należy do Ciebie ...  

 

  Za możliwość przeczytanie książki dziękuję

                                wyd. DREAMS

Stara miłość nie rdzewieje?

"Gdyby on tu był"
Iga Karst

"Gdyby" to słowo bardzo pojemne, może wyrażać przeszłość i przyszłość. Zawiera w sobie zapowiedź, obietnicę, a nawet tęsknotę. Gdyby coś się wydarzyło lub nie dzisiejszy dzień wyglądałby całkowicie inaczej ...

Nie można żyć tylko przeszłością, chociażby byłaby najlepszym czasem w życiu, takim jaki jest dany jedynie raz przez los. Wszystko co następuje po nim wydaje się blade i szare, po prostu to nie to samo, a gdzieś w umyśle cały czas kołacze się myśl, że nic już nigdy nie będzie w stanie dorównać temu co przeżyliśmy. To co miało miejsce jest już za nami, powrotu nie ma, ale ... no właśnie, ale wciąż odczuwamy tęsknotę za tym co przeminęło. Teresa doskonale zna takie uczucia, wie doskonale jak takie emocje wpływają na człowieka i jak się z nimi egzystuje. Sama przeżyła taki czas, w którym ważne było to co było, a raczej co zostało jej brutalnie odebrane. Kilka tygodni po ślubie odszedł jej mąż, nagle została bez niego, był człowiek i go nie ma, wszędzie były ślady jego obecności, miało go nie być kilka godzin, a okazało się, że nie wróci już nigdy. Śmierć zabrała kogoś bez pytania o zgodę, Teresie pozostał ból, który odebrał jej zdolność odczuwania czegokolwiek poza cierpieniem. Jednak to wydarzyło się ponad siedem lat temu, teraz jest już inną kobietą, przeszłość była, odcisnęła swój ślad, lecz czy odeszła? Damian jest przeciwieństwem Gerarda, coś jednak nie daje spokoju dziewczynie, chociaż przyszłość rysuje się w jasnych barwach. Wreszcie może zamknąć drzwi za wydarzeniami sprzed kilku lat, lecz wciąż powracają dawne uczucia, na dodatek ktoś usilnie stara się przywołać dramatyczne wydarzenia. Co faktycznie miało miejsce w tamtym tragicznym i jaki to może mieć związek z obecnymi wydarzeniami?

Resztę recenzji do przeczytania tutaj

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi dlaLejdis.pldlaLejdis.pl

 

Spotkanie autorskie

Emigracja

"Emigrantką być, czyli wspomnienia z Wells"
Marta Semeniuk

Emigracja nie jest słowem ani obcym ani nieznanym dla wszystkich. Ostatnio odmieniane przez wszystkie przypadki i wielu ludzi. Każdy przynajmniej ze słyszenia zna kogoś kto wyjechał zagranicę, także w gazetach i w telewizji ten temat jest ciągle obecny, nawet jeżeli nie jest w czołówkach, nie znika zupełnie. Powodów emigracji jest tyle ilu ludzi ją wybierających, nawet jeżeli mogłoby wydawać się, że większość z nich jest taka sama. Decyzja taka niesie ze sobą niejedną zmianę, tak naprawdę to rewolucja w życiu człowieka,jak również jego rodziny. Emigracyjny los ma różne twarze, czasem bardzo młode, czasem z dużym bagażem życiowym, to co nowe jednych pociąga, innych napawa lękiem. Patrząc na perypetie rodaków na ekranach telewizorów czy też czytając o ich życiu na stronach książek dostajemy relację z pierwszej lub drugiej ręki, niektórzy sami przekonują się jak ten "chleb" smakuje.

Marta wyjeżdża do Wielkiej Brytanii, jak wielu przed nią i po niej, w kraju zostaje jej syn. Zdaje sobie sprawę, że czeka ją trudny okres, nikt nie czeka na nią na miejscu, znajomość języka angielskiego nie należy do najlepszych, no i będzie musiała liczyć wyłącznie na siebie. Pierwsze dni wcale nie należą do najgorszych, a raczej nie należałyby gdyby nie tęsknota za bliskimi i tym co znane, a teraz bardzo odległe. Czas ma jednak to do siebie, iż płynie i nie stoi w miejscu. Powoli wszystko to co wydawało się obce staje się znajome, a nieznane twarz są znajomymi. Różnice kulturowe nie zacierają się, ale tracą swoje ostre krawędzie, chociaż dają o sobie znać w najmniej spodziewanych momentach. Wbrew pozorom nowa rzeczywistość okazuje się całkiem znośna, a nawet przyjemna. Emigracja dla Marty jest czymś więcej niż tylko zarabianiem pieniędzy, to również okazja na poznanie innej kultury i to nie jedynie angielskiej. Plusy szybko zaczynają dominować nad minusami, szczególnie gdy nie jest się w pojedynkę, syn daje wsparcie i pozwala dostrzec kolejne korzyści z życia w Wells. Wakacyjne wyjazdy nie burzą równowagi pomiędzy przeszłością w Polsce i egzystencją na emigracji. Spotkania z osobami, żyjącymi od lat w tym miejscu przynosi ciekawe spostrzeżenia, łatwo jest stworzyć idealny obraz,za szkicem którego stoją nie własne lecz czyjeś marzenia. Marta inaczej patrzy na Polskę niż ludzie, nie widzący jej od dziesiątek lat, to co dla jednych stanowi ideał, inni znają od zupełnie innej strony. Mówi się, że jest prawda czasu i ekranu, ale istniej także ta oparta na wspomnieniach.

Marta Semeniuk przedstawia swoją historię życia na emigracji, relacja z pierwszej ręki zawiera wiele osobistych szczegółów, jakimi rzadko dzielimy się z innymi. Jest w niej i humor i chwile kiedy tęsknota daje o sobie znać, lecz przede wszystkim to swoisty pamiętnik z pewnego wycinka życia, w jakim wydarzyło się bardzodużo. Po pierwsze wyjazd, po drugie przystosowanie się do życia w Wells i po trzecie ... powrót. Kilkadziesiąt miesięcy spędzonych poza Polska dało autorce i jednocześnie bohaterce możliwość spojrzenia na siebie, na to co było, będzie i jest z całkiem nowej perspektywy. Coś jeszcze zauważyła Marta Semeniuk, że inaczej wyglądają rzeczy w filmach, a inaczej gdy jest się ich uczestnikiem ...

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Sztukateria 

oraz  Warszawskiej Firmie Wydawniczej

Gdy prawda jest kłamstwem

"Chłopiec, którego nikt nie kochał"
Casey Watson

Zło nie zawsze ukrywa swoje istnienie, czasem jest na widoku i można je dostrzec bez trudu. Wystarczy uważniej spojrzeć, nie dać się zwieść pozorom normalności, jakkolwiek byłaby ona zdefiniowana. Zło ma twarz ludzką, ani lepszą, ani gorszą, po prostu jedną z wielu jakie widzimy codziennie. Dużo nie potrzeba by odkryć jego istnienie, intuicja, chwila poświęcona na uważniejszą obserwację, wsłuchanie się w to co się do nas mówi, tylko tyle może pomóc odkryć co kryje się za jakąś sytuacją, w jakiej wydaje się wszystko oczywiste. Przecież gdy dochodzi do tragedii musi być winny i ofiara, ale czy zawsze to co wydaje się oczywiste jest takim? W końcu są odpowiednie służby, urzędy, ludzie, to ich zadaniem, powinnością, pracą i obowiązkiem jest zapobieganie złu, a kiedy zaistnieje jak najszybsze zakończenie jego istnienia. Co jednak w sytuacji gdy nikt nie zauważy sygnałów ostrzegawczych lub zostaną one zlekceważone? Zło doskonale umie się przecież kamuflować, kłamstwo i oszustwo towarzyszy mu ciągle, jak odkryć to co faktycznie miało lub ma miejsce?

Casey Watson widziała wiele w swoim życiu, jako pedagog szkolny przez lata codziennie stykała się z dziećmi i młodzieżą, które zwykło określać się ogólnie "trudnymi". Wśród jej wychowanków byli dręczenie i ci, którzy zadawali ból, również i te osoby, jakie wybierają izolację od otoczenia. Niełatwo jest pomóc każdemu,kto tego potrzebuje, jeszcze większym osiągnięciem pozostaje odniesienie sukcesu - w tym wypadku zawrócenie z drogi, na jakiej czeka przypięcie na stałe łatki wyrzutka. Udawało się jej wyciągnąć pomocną dłoń i nie zostać odtrąconą nawet w najtrudniejszych momentach. Jednak prawdziwym wyzwaniem było stworzenie rodziny zastępczej dla dzieci z największymi problemami wychowawczymi. Szkolenie, zawodowa praktyka i wiedza miały przygotować Casey, ale również jej męża i dwoje dorosłych dzieci,na to z kim przyjdzie im się zmierzyć. Czy wszystko to pozwoliło nie dać się zaskoczyć przez jedenastoletniego Justina? Chłopiec ma jak najgorszą opinię, a na swoim "koncie" ponad dwadzieścia rodzin zastępczych i domów dziecka, więc ten kto spodziewa się anioła ze złamanym skrzydłem byłby co najmniej naiwny. Bardzo szybko okazuje się, że przewidywana przyszłość, będzie się mocno różnić od tego co faktycznie nastąpi. Nieufność, ataki szału, groźby, a na tym nie koniec, to dopiero początek, z jakim nie poradzili sobie do tej pory opiekunowie Justina. Jednak rodzina Watsonów nie zadowala się opiniami innych, ani nie daje się "odstraszyć" pierwszymi niepowodzeniami. Krok do przodu, trzy, nawet cztery do tyłu,postęp,a zaraz potem regres, ale najważniejszy jest Justin, to on się liczy i to na nim zależy Casey i jej bliskim. Powoli wchodzą w świat gdzie twarze dobra i zła są całkowicie przemieszane, jest czerń i szarość, a pomiędzy tym mały chłopiec, któremu przypisuje się wszystko co najgorsze. Kto jest katem, kto ofiarą? Jak udowodnić, że zło miało miejsce, gdy przeszłość mówi sama za siebie? Zbieg okoliczności, zaniedbanie, brak czujności daje w rezultacie całkowicie fałszywy obraz. Wytrwałość, cierpliwość, wsparcie dają w końcu rezultaty, a miłość naprawdę potrafi leczyć, chociaż nie jest w stanie zabliźnić ran zadanych przez zło. Pomiędzy teorią a praktyką, literą prawa i rzeczywistym jej wykonaniem istnieje szeroki margines błędu, tę właśnie stronę poznał Justin.

Czytając książkę Casey Watson trudno jest powstrzymać emocje i wciąż nasuwające się na myśl pytanie - jak to możliwe, ze doszło do takiej sytuacji? Kilkuletnie dziecko wrzucone w w tryby machiny, której podstawowym zadaniem jest udzielenie pomocy, ale zamiast życzliwości i dobra otrzymuje coś całkowicie odwrotnego. Przecież to niemożliwe, że mogło dojść do takich wydarzeń, ale zaraz przypominają się wiadomości z prasy, telewizji, radia o przypadkach takich jak Justina i to wcale nie mających miejsca daleko, lecz bardzo blisko, wręcz po sąsiedzku. Jak dostrzec prawdziwy obraz, a nie mniej lub bardziej zręczne oszustwo? Przecież są odpowiedni ludzi,a ich obowiązkiem jest właśnie czuwanie nad tym by takie wydarzenia nie mogły zaistnieć. Nie można określić co najbardziej jest wstrząsające jest w tej historii, ponieważ wszystko co spotkało to dziecko jest przerażające. Błąd, niedopatrzenie, zlekceważenie i dziecko, którego nikt nie słucha, nie rozumie. Justin miał szczęście, spotkał na swojej dramatycznej drodze kogoś kto dostrzegł w nim ofiarę, a nie winnego. Watsonowie nie są aniołami, są kimś więcej - wyciągają pomocne dłonie do tych, których uznano za trudne i stracone dla normalnego świata. Dom to nie budynek, rodzinę nie zawsze wyznaczają więzy krwi, a ofiara nie powinna musieć głośno krzyczeć o swoim bólu, by ktoś zauważył jej ból. "Chłopiec, którego nikt nie kochał" to opowieść o faktycznych wydarzeniach, jej bohaterowie doświadczyli wszystkiego, a raczej o wiele więcej, niż można przeczytać. Justin stoi na progu swojego życia, nosi bagaż, którego ciężar jest niewyobrażalny, nie jest już sam,  wie, że są ludzi, do jakich może zwrócić się gdy będzie potrzebował pomocy. Przed tym chłopcem jeszcze całe życie, jakie ono będzie? Niestety naznaczone tragiczną przeszłością, lecz z widokami na przyszłość, jakiej nikt się nie spodziewał. Nic nie przychodzi samo, ani zło, ani dobro, po prostu trzeba mieć oczy szeroko otwarte i nie odwracać głowy od tego co niewygodne.



Za możliwość przeczytanie książki dziękuję
portalowi Duże Ka i wyd. AMBER

Sobota z Targami Książki w Katowicach

 I ja tam byłam :)

 Agnieszka Lingas - Łoniewska i Agnieszka Krawczyk

Autografy :)

 Nabytki:

Prawda nie leży pośrodku

"Dziewczyna z aniołem"
Agnieszka Krawczyk

Zbrodnia rzadko kiedy przechodzi bez echa, najczęściej wywołuje zjawisko podobne do wrzucenia kamienia w wodę - kręgi rozchodzą się coraz dalej i dalej, skutki są widoczne o wiele dłużej niż to co je spowodowało. Dlaczego w ogóle doszło do niej i kto stoi za nią? Jaki był motyw, a może jest ich więcej niż jeden? Każdy ma własną teorię, rodzą się plotki, a oficjalne informacje jedynie są powodem kolejnych pogłosek, bo czy można wierzyć władzy, która już nie raz kpiła z prawdy?

Przedstawienie, nawet te szkolne, ma zawsze swoje gwiazdy i tych, którzy w ich cieniu pracują na wspólny sukces. Filip należy do tych drugich, nie buntuje się, bo wie, że daleko mu do uzdolnionych kolegów, chociaż chętnie widziałby się w pierwszoplanowej roli. Iwona Horn wprost przeciwnie - jest jedną z głównych aktorek, a przede wszystkim ładną dziewczyną z tajemnicą w oczach i nie tylko. Przynajmniej tak widzi ją zakochany kolega, zresztą nie on jeden, wielu uważa tak samo, rzadko kto pozostaje obojętny w towarzystwie młodej kobiety, wyróżniającej się z szarego tłumu jak kolorowy ptak wśród pospolitych wróbli. Podziwianie z daleka i z bliska nie jet łatwe, szczególnie gdy inni zajmują miejsce o jakim się marzy. Jednak młodość ma to do siebie, że wiele rzeczy wtedy jest ważnych, nawet gdy uważa się, iż tylko uczucia są najistotniejsze. Czasem z dnia na dzień zmienia się dużo, a nawet wszystko, gdy śmierć wkracza tam gdzie nie miała zagościć jeszcze bardzo długo. Ofiara i sprawca, ta pierwsza jest znana, ale kto jest tym drugim? Oficjalne dochodzenie od początku toczy się na wysokich obrotach i nic w tym dziwnego, zamordowana to córka prokuratora, którego "zasłynął" w politycznych procesach. Jednak to jedna strona medalu, druga nie jest jaśniejsza, ale jeszcze bardziej pogmatwana. Filip ma dużo podejrzeń, prawie graniczących z pewnością, wie o wiele więcej niż jest w stanie powiedzieć komukolwiek z dorosłych, a przypuszcza jeszcze więcej. Niewiedza jest w wielu przypadkach błogosławieństwem, poznanie tajemnic innych jest ciężarem, z jakim nie każdy umie iść przez życie. Jak wśród wielu wątków i tropów znaleźć prawdę, szczególnie kiedy otacza ją siatka kłamstw, przemilczeń i obaw? Polityka czy zazdrość stały u podstaw zabójstwa, a może rozwiązanie jest gdzieś pomiędzy? Rzeczywistość nie jest czarno-biała, ma wiele odcieni, ujawniających się w najmniej spodziewanych momentach, a każda nowa odsłona zmienia jej obraz. To co wydawało się takie kuszące, ma całkiem inne oblicze, gdy opadają złudzenia, a raczej iluzje, niełatwo jest się odnaleźć w nowych realiach. Komu zaufać, w co wierzyć, a czego się się obawiać? Prywatne śledztwo odkrywa szczegóły, jakie były pilnie skrywane, kto w całej sprawie jest tak naprawdę ofiarą? Prawda ujrzy światło dzienne czy zostanie nierozpoznana? Trzeba zmierzyć się z przeszłością i zagadkami, niełatwo jest strzec sekretów, zwłaszcza takich, od których zależy tak wiele, a nawet więcej.

"Dziewczyna z aniołem" to kryminał z mocno zarysowanym klimatem lat pięćdziesiątych i intrygą, w której nic nie jest do końca takie jakie wydawało się początkowo. Piękna dziewczyna, zakochani w niej koledzy, śmierć, która przychodzi niespodziewanie i zbrodnia, tłem są lata kiedy wydarzenia lat wojny, poprzedzające je oraz następujące po niej, są jak najbardziej aktualne , jednak najważniejsi są bohaterowie, nie zawsze będący takimi za jakich ich się bierze. Z jednej strony to co oficjalne, a z drugiej rzeczywista sytuacja, daleka od formalnych ustaleń, ale czy na pewno? Agnieszka Krawczyk daje duże pole do popisu dla przypuszczeń, własnych dociekań i teorii. Przy lekturze tej książki czytelnik jest zapraszany do aktywnego uczestnictwa w badaniu intrygi, stawianiu pytań i poszukiwaniu odpowiedzi na nie. Łatwo ulec jest temu co wydaje się najlogiczniejszym rozwiązaniem, lecz czy jest ono prawdziwe? Może prawda jest całkowicie inna, taka, której nikt by nie podejrzewał, życie jest o wiele bardziej niespodziewane niż to się nam wydaje ... Wina, kara, sprawca, ofiara i wyrok, każde z tych słów ma proste znaczenie - pod warunkiem, że nie zaczniemy szukać ich drugiego dna ...

 Baza recenzji Syndykatu ZwB

Za możliwość przeczytania książki Dziękuję
wyd. SOL

Zło nie odchodzi ...

"Pamiętam cię"
Yrsa Sigurdardottir

Tajemnica nigdy nie jest prosta, chociaż często wydaje się, że jej wyjaśnienie to łatwa sprawa, wystarczy znaleźć jedynie właściwy klucz i to co ukryte odsłoni swoje oblicze. Nim dotrze się do jej sedna przez wiele warstw trzeba się przedrzeć, jedne informacje są przydatne, inne, wydające się mieć związek okazują nieużyteczne, są i takie, które czekają na odkrycie. Czasem wydaje się, że brak jakiegokolwiek punktu zaczepiania, wszystkie ślady prowadzą donikąd, nie można określić kierunek poszukiwań, jest jedynie cel - wyjaśnienie tego, czego nawet się rozumie. Jak w takiej sytuacji działać? Widoczny jest tylko i wyłącznie efekt, ale brak powodu dlaczego zaistniał i kto jest jego autorem. Czasem pomaga szukanie podobieństw z tym co już było, analogia pomaga, kłopot w tym żeby znaleźć ją, a co gdy sama stanowi zagadkę?

Jaki motyw może mieć sprawca, demolujący przedszkolne sale? Ktoś włamuje się do budynku przedszkola, chociaż żaden zamek i szyba nie są naruszone, ofiarami jego furii są nawet rysunki dzieci, na ścianach pozostawia tylko jedno słowo. Policja od razu wie, że dochodzenie w tej sprawie nie będzie łatwe, wydaje się, iż to co miało miejsce w ogóle nie powinno się wydarzyć. Jedno jest pewno - to nie zwykły wandalizm, ale w takim razie dlaczego się to wydarzyło? Freyr ma za zadanie wspomóc śledztwo od strony przygotowania profilu sprawcy, lecz trudno wniknąć w umysł przestępcy mając tylko jedno słowo nabazgrane na ścianie i zniszczone meble jako tło. Takie ślady wskazują na wiele pobudek, trudno cokolwiek powiedzieć konkretnie, nie ma świadków, nikt nic nie widział i słyszał. Jednak obraz tego co zobaczył nie daje mu spokoju, jak cień towarzyszy, zbieg okoliczności sprawia, że uzyskuje niezwykle intrygujące informacje dotyczące niedawnych wydarzeń. Wydają się jak najbardziej w temacie, ale czy wiarygodne? Jeżeli się potwierdzą może przeszłość podpowie gdzie szukać dalszych poszlak? Stare zdjęcie również daje do myślenia, to co wydarzyło się kilkadziesiąt lat wcześniej wydaje się bardzo podobne do obecnych zdarzeń ... Gdy wszystkie tropy zbierze się razem oczom przedstawia się osobliwy obraz i to mocno związany z Freyrem, lecz czy to możliwe? Jak życie psychiatry może łączyć się z zaginięciem sprzed kilku dekad? Przecież to niemożliwe, a jednak wszystko zaczyna do siebie pasować. Prawda zawsze w końcu triumfuje, ale zwycięstwo jaki ma smak i cenę? Jaką rolę odegra stary dom na opuszczonej wyspie? Trójka przyjaciół zamierza go wyremontować, oprócz nich nikogo nie ma na tym ustronnym skrawku ziemi, jednak czują czyjąś obecność. Co tak naprawdę miało miejsce w tym budynku? Poprzedni właściciel znikł, a co z nowymi jego posiadaczami? Coś łączy wszystko to co miało i ma miejsce, bo jeszcze kropka nad przysłowiowym "i" nie została postawiona ...

Mroczny klimat zagadki, w jakiej początkowo nic nie wydaje się do siebie pasować daje się odczuć od pierwszej strony. Nie ma punktu zaczepienia, nie wiadomo w jakim kierunku zmierza opowieść, chociaż gdzieś czai się pewność, że nic nie jest przypadkowe, a każdy element jest we właściwym miejscu, jedynie czytelnik nie odnalazł odpowiedniej perspektywy. Lektura "Pamiętam cię" robi wrażenie gdy czyta się ją w biały dzień, dreszcz przechodzi nie raz, ale gdy za oknem zapada mrok, a wszystko wokoło wycisza się dopiero w całej okazałości dociera istota historii. Cienie stają się jakby ciemniejsze, gałęzie drzewa za oknem niepokojąco sięgają szyb, no i podłoga dziwnie skrzypi, niemożliwe wydaje się jak najbardziej realne. Yrsa Sigurdardottir stworzyła historię, w której początkowo wątek kryminalny wydaje się jedynym, lecz w miarę rozwoju fabuły okazuje się, iż pierwsze skrzypce odgrywa motyw bardziej tajemniczy, chociaż nie pozbawiony cech sensacji. Przeszłość splata się z teraźniejszością i podpowiada co może wydarzyć się w przyszłości. Gdy wydaje się, iż układanka jest już kompletna okazuje się, że może mieć ona ciąg dalszy, ale czy faktycznie on nastąpi? Zbieg okoliczności czy coś wręcz odwrotnego - doskonały plan, w jakim wszystko jest zaplanowane w najdrobniejszych detalach? Rola człowieka jest z góry określona, bez możliwości jakiejkolwiek korekty z jego strony? Bohaterowie "Bez pamięci" odpowiadają na to pytanie oraz wiele innych, a przede wszystkim stawiają czoła własnym wyborom i lękom.

Autorka stworzyła opowieść gdzie fakty układają się w niezwykłą panoramę, w której powiązania dostrzega się nie od razu. Wiele znaków zapytania i jeszcze więcej możliwych odpowiedzi na nie, czytelnik do końca nie wie, które z nich to te właściwe, a jakie są tylko iluzją. Rzeczywistość i to co poza nią nie zawsze się wykluczają się, czasem łączy je wiara, a czasem coś wręcz przeciwnego. Nie wystarczy uwierzyć, trzeba jeszcze mieć odwagę by powiedzieć prawdę ...

Baza recenzji Syndykatu ZwB

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości
Wydawnictwu MUZA

Niceville wcale nie takie miłe

"Miasteczko Niceville" 
Carsten Stroud

Niceville - sama nazwa mówi za siebie. Południowe amerykańskie miasteczko, sielankowy obraz z domami z białymi płotkami i rezydencjami otoczonymi rozległymi zielonymi trawnikami. Panorama ta to prawda czy jedynie iluzja?

Jest człowiek i go nie ma, znika jak przysłowiowa kamfora, a nawet szybciej. Kamera monitoringu w jednej sekundzie zapisuje jego obecność, a sekundę później już nie ma po nim śladu. Jak to możliwe, że w tak krótkim czasie ktoś przepada bez powodu? Przecież to niemożliwe, a jednak wydarzyło się w samym centrum miasta. Niczego podejrzanego nikt nie zauważył, żadnych wskazówek co do przyczyny zdarzenia i ewentualnych sprawców. Po prostu nic, pustka, żadnego punktu zaczepienia dla prowadzących dochodzenie. Jedenastoletni chłopiec nie mógł zapaść się pod ziemię, do jego rodziców nie zgłosił się żaden porywacz, obszar hrabstwa został przeszukany, a każdy policjant w kilku okolicznych stanach ma zdjęcie zaginionego dziecka. Nie zlekceważono nawet najmniejszego śladu, ale może czegoś nie wzięto pod uwagę? Takie zdarzenie nie jest pierwsze w historii Niceville i jak się okazuje nie ostatnie ... Od dłuższego czasu ilość zaginionych osób grubo przekracza średnią krajową, jednak do tej pory nie dotarto do źródła takiego stanu rzeczy. Może za sielankowym portretem kryje się całkiem inna prawda?

Resztę recenzji do przeczytania tutaj

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi dlaLejdis.pldlaLejdis.pl

 

 

 

Baza recenzji Syndykatu ZwB

Stosik i inne sprawy

                   Trochę nowych historii do przeczytania :)

Od góry:

Marek Krajewski "Rzeki Hadesu", Księgarnie Matras

Katarzyna Zyskowska - Ignaciak "Ucieczka znad rozlewiska", wyd. Nasza Księgarnia

Andreas Wilhelm "Projekt Atlantyda", wortal Granice

Stepheb Clark "1000  lat wkurzania Francuzów", wyd. WAB

Od dołu:

Lote i Soren Hammer "Wszystko ma swoją cenę", Zbrodnia w Bibliotece

Barbara Freethy "Lato w Zatoce Aniołów", wyd. BIS

Katarzyna Enerlich "Studnia bez dnia",wyd.MG

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak "Upalne lati Marianny", wyd. MG

 

Już w piątek ruszają Targi Książki w Katowicach, 

a w ich ramach będzie można potkać się z ciekawymi pisarzami, w tym z Agnieszką Krawczyk oraz Agnieszką Lingas - Łoniewską - autorką takich książek jak: "Szósty", "Dirty World", "Bez przebaczenia", "Zakręty losu", 

"W zapomnieniu", 'Zakład o miłość" 

oraz "Zakręty losu. Braterstwo krwi".

To co najważniejsze

 Przedpremierowo

"Zakręty losu. Braterstwo Krwi"
Agnieszka Lingas - Łoniewska

Są historie, które zapomina się zaraz po odłożeniu książki, są również takie, pozostające w pamięci na długo, może nawet na zawsze. Po prostu mają swoje własne miejsce w umyśle, nie bledną z upływem czasu, a przy każdym powrocie do zapisanych stron odkrywa się w nich coraz to nowe barwy. "Zakręty losu" Agnieszki Lingas - Łoniewskiej należą właśnie do takiej kategorii, raz przeczytane słowa nie odchodzą, jednak wraz z ostatnim zdaniem czuje się niedosyt z gatunku "to już koniec?" i chęć na więcej, dużo więcej. Opowieść o bratersko - uczuciowym trójkącie wciąga od pierwszej strony i nie puszcza aż do ostatniej, ciekawość jak potoczą się dalsze losy trójki bohaterów dorównuje emocjom towarzyszącym lekturze pierwszej części. "Zakręty losu. Braterstwo krwi" jest kontynuacją i jednocześnie przedstawieniem perypetii głównych postaci po kilku latach, jak więc potoczyły się losy osób, które musiały  w cieniu wielkiej tragedii zbudować na nowo swoje życie?

Są momenty kiedy nie pamięta się tego co złe, czasem krótsze, czasem dłuższe, dzięki temu można iść do przodu, ale gdy nachodzą wspomnienia dramatycznych momentów trudno nie spojrzeć za siebie. Każdy krok do przodu oddala od tego co było, lecz myśli wciąż powracają do punktu gdzie niewiele brakowało by spełnił się największy koszmar. Krzysztof i Katka znają takie uczucia aż za dobrze, szczególnie jedno z nich zdaje sobie sprawę, że przeszłość nie odeszła, wręcz przeciwnie wciąż czai się i czeka na to by dać o sobie znać. Jest jeszcze jedna osoba, żyjąca z piętnem tego co wydarzyło się kilka lat wcześniej, dzień za dniem mija, a poczucie winy wcale nie maleje, wprost przeciwnie. Odcięcie od najbliższych ludzi nie jest wystarczającą karą za dokonane krzywdy, czy istnieje w ogóle dostateczna kara za zniszczenie człowieka? Jak odkupić swoje grzechy?
Bezpieczeństwo jest bardzo pojemnym pojęciem, każdy ma swoją definicję, niekiedy jest ona bardzo prosta, ale wydaje się niemożliwa do zdobycia. Niektórzy pozostają nieświadomi wobec zagrożenia, które miało już nigdy zagościć w ich pobliżu, inni są gotowi na wszystko by tę niewiedzę utrzymać za wszelką ceną, nawet bólu i cierpienia. Zaczyna się gra, w jakiej stawką jest miłość, życie i braterska krew, Krzyśkowi wydaje się, że w tej rozgrywce tak naprawdę może liczyć tylko i wyłącznie na siebie. Łukasz codziennie stawia czoła swej przeszłości, jednak czym innym są wyrzuty sumienia i pamięć o tym co wydarzyło się, a czym innym spotkanie się twarzą w twarz z tym co było i jak się okazuje jest jak najbardziej aktualne. Dwóch mężczyzn, połączonych więzami krwi, mafijnymi porachunkami oraz tragedią, każdy z nich stracił już zbyt wiele w tych porachunkach, jest jednak do utraty dużo więcej - przyszłość. Zaufanie jest czymś kruchszym niż najlepsza porcelana, najmniejsza rysa może zniszczyć je czy można odtworzyć to co zostało całkowicie zniszczone? Kaśka zna to uczucie kiedy wszystko rozpada się na kawałki i wie ile bolesnego trudu trzeba włożyć by posklejać okruchy tego co zostało zniszczone. Jej życia naznaczone jest grubą blizną, nie dającą o sobie zapomnieć, jak więc ma zareagować kiedy sprawca jej bólu pojawia się w znowu? Komu uwierzyć - sobie czy najbliższej osobie? Po raz kolejny dać wiarę słowom człowieka, który do tej pory był jedynie sprawcą tragedii i to w chwili kiedy właśnie urzeczywistniają się marzenia? Ludzie się podobno się zmieniają, lecz czy na lepsze? A może wystarczy być po prostu sobą, kimś kto przez wiele lat istniał gdzieś głęboko w zakamarkach serca i umysłu? Wybaczenie nie jest łatwe i nie zawsze możliwe, ale czasem danie drugiej szansy pozwala zamknąć pewne drzwi i wreszcie otworzyć nowe. Nie wszyscy otrzymują tak cenny dar, niektórzy nie uczą się na popełnionych błędach i powtarzają je po raz kolejny, inni, wiedząc już co stracili, umieją docenić wyciągniętą rękę, chociaż zdają sobie sprawę, że nie oznacza to wymazanie win ...

Krzysiek, Lukas, Kaśka, Magda i Łukasz, ludzie, którzy poznali życie od najmroczniejszej strony, jednak wykorzystali okazję by urzeczywistnić swoje marzenia. Ceną za przyszłość była przeszłość pełna bólu i wyrządzonych krzywd, więzy braterskiej krwi i miłości nie tak łatwo dają o sobie zapomnieć, lecz w ich imię można rozpocząć grę, nie bacząc na zagrożenia czyhające tuż obok. "Zakręty losu. Braterstwo krwi" to historia o niełatwych uczuciach i trudnych przeszłości, bohaterowie noszą w sobie piętno dramatu, który odcisnął na nich bardzo wyraźne piętno. Książka Agnieszki Lingas - Łoniewskiej to opowieść gdzie sensacyjne wątki przeplatają się z tymi spod znaku emocji, jedne i drugie wpływają na siebie, co w efekcie daje fabułę ciekawą i z wieloma zwrotami akcji. Nie ma łatwych rozwiązań na życiowej drodze, nie zawsze można naprawić to co jest zniszczone, czasem jednak przeznaczenie daje szansę, jedną jedyną na wzięcie odpowiedzialności za to co było i co ważniejsza za to co dopiero ma być, czy bohaterom udaje się wykorzystać ją? Kto pomimo wszystkiego będzie umiał przezwyciężyć własne obawy i wreszcie wejść na wymarzoną ścieżkę?

Za możliwość przeczytania książki Dziękuję
wyd. NOVAE RES

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie

"Bagno grzechów"
Heather Graham

Przyjaciół poznaje się w biedzie, wcześniej po prostu są, ale gdy coś zaczyna się walić wtedy dopiero siła ujawnia się bądź słabość wzajemnych więzi. Co może połączyć ludzi? Podobieństwo czy różnice? Czasem komuś z zewnątrz trudno odgadnąć dlaczego właśnie te osoby zaprzyjaźniły się, mają odmienne charaktery i upodobania, wybrały inną drogę życiową, a ich cele to dwie różne "bajki". Jednak wbrew oczywistym rozbieżnościom znajomość trwa, opiera się zagrożeniom i rozwija się. Nawet czujny obserwator nie zauważa tego co połączyło i łączy. Prawdziwa przyjaźń nie oznacza braku problemów, czasem przeżywa swoje wzloty, a czasem upadki, jednak jest w niej to "coś" co sprawia, że gdy przychodzi godzina próby staje ona na wysokości zadania. To co innym umyka dla przyjaciół jest oczywistością, wystarczy szczegół, detal, by rozpoznać, że jakieś zagrożenie zaistniało. Nawet niekiedy rodzina nie zauważa niebezpieczeństwa, jedynie przyjaciel wie, iż zaszła zmiana, którą trzeba się zaniepokoić.

Wszystko wydaje się w jak najlepszym porządku, Marnie nie jest osobą, tłumacząca się komukolwiek z czegokolwiek, więc wyjazd na weekend bez uprzedzenia sąsiadki, i jednocześnie przyjaciółki, nie powinien wzbudzić żadnych podejrzeń. Dodatkowym elementem przemawiającym za tym jest to, że w jej życiu zagościł nowy mężczyzna, a takich sytuacji również nie zwykła rozgłaszać. Dlaczego więc Sam nie przyjmuje tego do wiadomości i odczuwa niepokój? Kobiety znają się od lat i takie rzeczy miały już miejsce, nikt nie wydaje się zdziwiony takim obrotem sprawy, Marnie znana jest ze swego twardego charakteru i osiąganiu celu bez względu na koszty i ofiary, po prostu bierze to co chce i nie pyta nigdy nikogo o zdanie. Samantha wprost przeciwnie, ale nie stoi w cieniu swojej przyjaciółki, ma swoje życie, lecz sprawy koleżanki nie są dla niej tajemnicą i co ważniejsze zna ją od całkiem innej strony niż wszyscy pozostali. Wystarczył mały detal by zaczęła się niepokoić, pozostali nie widzieli żadnego powodu by wszczynać alarm. Czy faktycznie niebezpieczeństwo istnieje? Przecież nikt inny niczego nie zauważył, no i nic nie wskazuje żeby Marnie cokolwiek zagrażało ... Jednak gdy w poniedziałek nie zjawia się w pracy, a telefony z "dobrymi radami" zaczyna odbierać i Sam, sytuacja zmienia się diametralnie. Jaki związek może mieć z obecnymi wydarzeniami przeszłość pewnej siebie pani adwokat i wyjazd asystentki z kancelarii? Grono ewentualnych podejrzanych jest szerokie, w tej grupie znajduje się policjant, prawnik, rodzina, budowlaniec remontujący rezydencję zaginionej i były chłopak Sam, każdy ma motyw ... A może to ktoś jeszcze, kto starannie ukrywa swój charakter? Mężczyzna nie uznający stylu życia jaki prowadzą kobiety, które stają na jego drodze.  Bagna Everglades skrywają wiele tajemnic i grzechów, łatwo w nich zabłądzić, ale i ukryć się przed innymi, jego stali mieszkańcy - aligatory mogą pomóc w zacieraniu śladów. Jednak każdy czyn wychodzi na jaw prędzej czy póxniej, nawet gdy wydaje się, że jest czymś całkowicie sprawiedliwym ...

Upalny klimat, gorące uczucia, kobieta, obok której żaden mężczyzna nie przejdzie obojętnie, w takim trójkącie źródeł zagrożeń może być wiele. Zazdrość, emocje, duże pieniądze, tajemnice z przeszłości i z teraźniejszości, dawna miłość i śmierć sprzed lat oraz skomplikowane więzy rodzinne, każdy z tych elementów mógł stać się czynnikiem zapalnym zbrodni, ale który faktycznie nim był? Co tak naprawdę wydarzyło się w domu Marnie i czy w ogóle miało coś miejsce? Przecież taki drobny detal jaki zauważyła przyjaciółka nie świadczy o przestępstwie, chociaż gdy przyjrzeć się wszystkiemu z blisko to ...
Heather Graham daje czytelnikowi wiele powodów do podejrzeń, tu wskaże pewien szczegół, tam podkreśli jakiś ślad, a bohaterów ukaże z wielu stron, tak, że prawie każdy może być podejrzanym lub potencjalną ofiarą, no i gdzieś pomiędzy nimi czai się ON. Co faktycznie zdarzyło się i kto jest kim w tej historii? Słynny muzyk mający już zatargi ze stróżami prawa czy niewierny mąż, a co z artystą i jego obrazy z niepokojącymi elementami, no i prawnik, zajmujący się również całkiem odmiennym biznesem ... W "Bagnie grzechu" każdy ruch jest ważny, nierozważny ruch może być początkiem końca, przypomina to poruszanie się po trzęsawisku, gdzie wystarczy jeden krok w niewłaściwym kierunku by stał się równoznaczny jest ze śmiercią

Baza recenzji Syndykatu ZwB

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Sztukateria oraz wyd. G+J

Podsumowanie sierpnia

Kolejny miesiąc za mną, sierpień przyniósł 19 opublikowanych recenzji i trochę więcej przeczytanych książek ;)

"Nigdy nie wyjdę za mąż" Izabela Czajka Stachowicz recenzja
"Lekcje francuskiego" Ellen Sussman recenzja
"Lecę  dalej" Małgorzata Filipczak recenzja
"Tajemnica Starych Dunajczysk" Mariusz Jaka Czoba recenzja
"Sekrety Los Angeles" Susan Crosby recenzja
"Twój głos w mojej głowie" Emma Forbes recenzja
"Muszę przetrwać. Życie o zapachu gorzkiej czekolady" Aneta Kania recenzja
"Drugi oddech" Phillip Pozzo di Borgo recenzja
"Księga Raziela" Krystian Gałuszko recenzja
"Z głębi serca" Juliette Fay recenzja
"Zapiski z dnia codziennego" Kate Ochwat recenzja
"Carska roszada" Melchior Medard recenzja
"Latawce nad Montesecco" Bernhard Jaumann recenzja
"Tajemnica Abigel" Magda Szabo recenzja
"ani żadnej rzeczy ..." PM Nowka, recenzja
"Celebrytka" Katarzyna Lewcun recenzja
"Kręte ściezki" Lisa Jackson recenzja
"Kto się boi pana Wolfe`a?" Hazel Osmond recenzja
"Stroiciel śpiewu ptaków" Lech Mucha recenzja

Szalone lata dwudzieste

"Nigdy nie wyjdę za mąż"
Izabela Czajka Stachowicz

Szalone lata dwudzieste, kultura wkracza w całkiem nowe obszary, granice w niej są przekraczane na każdym polu, modernizm panuje. Wśród artystycznego zamętu świetnie czuje się młodziutka Bella, nieszablonowa i łamiąca konwenanse ...

Europa w dekadzie po pierwszej wojnie światowej odżyła, wprost rozkwitła, Paryż i Berlin wskazują kierunek w jakim należy, wręcz trzeba podążać. Na tle kolorowych obrazów, wernisaży, wieczorków muzycznych Bella jest jak kolorowy i egzotyczny ptak, wyróżnia się pod każdym względem z grona rówieśników. Za sobą ma małżeństwo, a przed sobą wypełnienie postanowienia - "Nigdy nie wyjdę za mąż" ! Kilka słów rzuconych pod wpływem impulsu nadaje ton na długie lata życia niepokornej Izabeli, nie dla niej rozpamiętywanie przeszłości, śmiało idzie do przodu, nie zastanawiając się co ją czeka tuż za zakrętem, nie mówiąc o dalszej drodze. Pewna siebie, dobrze wykształcona i mająca to tajemnicze "coś", przyciągające mężczyzn, robi furorę na uczelnianych salonach. Wokół niej i pod jej wyraźnym przywództwem tworzy się grupa, skupiająca studentów wydziału historii sztuki. Międzynarodowy charakter sprzyja wymianie kulturowej i nie tylko, w końcu kiedy jak nie w młodości człowiek ma się zakochiwać? Co jednak z przysięgą?

resztę można przeczytać tutaj

 

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi dlaLejdis.pldlaLejdis.pl

Odliczanie czas rozpocząć ... "Zakręty losu. Braterstwo krwi"

Już niedługo ukaże się II cz. trylogii o braciach Borowskich 

- "Zakręty losu. Braterstwo krwi" autorstwa Agnieszki Lingas - Łoniewskiej. Dzisiaj dotarł do mnie egzemplarz sygnalny, 

a więc odliczanie do premiery można rozpocząć, 

na pocieszenie pozostaje pierwszy tom "Zakrętów losu".

Za książkę dziękuję Autorce - Agnieszce Lingas - Łoniewkiej 

i wyd. Novae Res