"Zapłata"
Małgorzata Rogala

Przyjaźń rodzi się w różnych okolicznościach, czasem dopiero patrząc w przeszłość spostrzega się ten moment kiedy więź ta zaistniała. Niekiedy bywa wystawiona już na samym początku wystawiona na próbę, która wzmacnia lepiej niż upływ czasu.

W wydziale kryminalnym nie ma rutynowych śledztw, Agata Górska wie o tym dobrze, lecz nie spodziewa się, że wezwanie do jednego z warszawskich klubów dość znacząco wpłynie na jej życie. Ustalenie co spowodowało śmierć jednego z gości nie wydaje się zadaniem zbyt skomplikowanym, aż do momentu gdy patolog dostarcza wynik z sekcji zwłok. Michał Leśniak został zamordowany i to nie ulega wątpliwości, natomiast narzędzie zbrodni jest już bardzo niespotykane. Komisarz Sławek Tomczyk bardzo szybko dostaje zapytanie "z góry", dotyczące dopiero co rozpoczętego dochodzenia. Wyniki są oczekiwane "na już", a wszelkie trudno niemile widziane. Jednak w tej konkretnej sprawie prawie brak dowodów, poszlak również, być może jedynym punktem zaczepienia będzie coś z teraźniejszej działalności Leśniaka lub jego przeszłości. Co było motywem zabójstwa i dlaczego wybrano właśnie taki sposób na odebranie życia temu, a nie innemu, człowiekowi? Przypadkowa ofiara czy też Michał Leśniak był od początku celem? Odpowiedź na każde z tych pytań pomogłaby w pracy  Agacie i Sławkowi, ale jak na razie są tylko same znaki zapytania. Górska wie co ewentualnie rozjaśniłoby nieco sytuację, lecz kiedy w grę wchodzi wieloletnia przyjaźń trudno jest wskazać bliską osobę jako przypuszczalną podejrzaną. Jednak niewiele czasu potrzeba by Tomczyk odkrył co miało miejsce kilka lat temu i kto może być kluczem do rozwiązania zagadkowej zbrodni.

Dziecięce problemy często uważa się za błahe i nie warte dłuższego zastanowienia się. Niekiedy dorośli lekceważą sprawy, z którymi zwracają się do nich dzieci, uważając je za przesadzone lub wynikłe z niedojrzałości. Niewyjaśnione kwestie obciążają i niekiedy pozostawiają ślady, jakie nawet po latach są widoczne. Agata i Justyna od wielu lat wiedziały, że mogą na sobie polegać i w trudnych chwilach pomogą sobie nawzajem, teraz nadszedł moment próby. Czy przyjaciółki wyjdą z niego obronną ręką? Przeszłość niepokojąco zbliżyła się do teraźniejszości i zdaje się wskazywać kierunek, w którym powinno potoczyć się dochodzenie. Górskiej udawało się dotychczas lawirować pomiędzy sprawami zawodowymi i osobistymi, ale prowadzenie tej podwójnej gry nie można ciągnąć w nieskończoność. Policjantka musi opowiedzieć się po jakiejś stronie, niestety wiąże się to z przyznaniem się, iż nie do końca była z kimś szczera ... Może nowe fakty pozwolą jej wyjść z tej skomplikowanej sytuacji obronną ręką?

Zbrodnia i kara podobno są nierozerwalnie ze sobą połączone, jednak czasem rzeczywistość wypacza nieuchronność odpokutowania i kusi by sprawiedliwość zaistniała dzięki osobistej interwencji. Wówczas niezwykle łatwo jest stracić zdrowy rozsądek i poddać się jakże kuszącej myśli by wejść w rolę sędziego i kata ...

Przepisów na dobry kryminał jest wiele, jego królowa - Agatha Christie miała co najmniej kilka z nich opanowane do perfekcji. Królowa i jej młodsze następczynie poprzeczkę ustawiają bardzo wysoko poprzeczkę w dziedzinie rozwiązywania sensacyjnych zagadek. "Zapłata" Małgorzaty Rogali to kryminalna historia składająca się z wielu detali, które są elementami morderczej układanki, a ich dopasowanie do siebie podczas lektury dodatkowo intryguje. Kto zabił? Jaki był jego motyw? Dlaczego właśnie wszystko potoczyło się w tym, a nie innym kierunku? Na te pytania szukają odpowiedzi nie tylko bohaterowie, lecz i czytelnicy. Autorka umiejętnie wplotła również kwestie społeczne oraz ich bagatelizowanie przez tych, którzy powinni dostrzec istotę problemu. "Zapłata" to książka dla lubiących fabuły, w których niuanse i detale budują podstawy nieoczywistej historii.

Za możliwość przeczytania książki

 dziękuję Autorce:

 

Małgorzacie Rogali

Tajna wojna

"Ściśle tajne"
W.E.B Griffin
William E. Butterworth IV

Zwycięzcy piszą historię, pokonani nie mają prawa głosu. Czasem jednak dochodzi do swoistego sojuszu pomiędzy nimi w imię wyższego dobra lub jak kto woli mniejszego zła. Rzadko kiedy dzieje się to na forum publicznym, najczęściej towarzyszy temu tajemnica, do jej poznania dopuszczeni są nieliczni, a i oni niekiedy znają jedynie wycinek większej całości.

Świat po zakończeniu drugiej wojny światowej wygląda zupełnie inaczej niż przed jej rozpoczęciem, chociaż takie stwierdzenie wydaje się trywialne to jednak jest bolesną prawdą. Dopiero co zakończono działania wojenne, pokój na dobre jeszcze nie zagościł, a pomiędzy dotychczasowymi sojusznikami widać coraz większe różnice w opiniach dotyczących przyszłości. Zakulisowe rozgrywki wchodzą na nowy poziom, podobnie zresztą jak i definicja wroga. Jeszcze przed momentem jasny był cel, nic nie ukrywano, wojna toczyło się na oczach wszystkich, przynajmniej tak sądziła większość. Kapitan James Cronley przyzwyczajony jest do jasnych rozkazów, bez podtekstów czy też drugiego dna. W jego niezbyt długiej karierze wojskowej nie brakowało ryzykownych akcji, ostatnia była majstersztykiem i mogłaby wejść do podręczników historii gdyby nie to, że była ściśle tajna. Oficjalnie w ogóle nie miała miejsca i na pewno Stany Zjednoczone nie były w jakiekolwiek sposób z nią związane, nawet większość agencji rządowych w ogóle nie była jej świadoma. Sukces z nią związany przynosi chwałę, a wraz z nią nowe zadanie, łączące się z poprzednim i wymagające o wiele większych umiejętności niż Cronley czuje, iż posiada. Tym razem zostaje rzucony na bardzo głęboką wodę, pełną zdradliwych prądów i zasadzek. Operacja Ost nie istnieje, nie ma o niej śladu w żadnych dokumentach, nikt się do niej nie przyznaje. Interesy polityczne wymagały zawarcia kontrowersyjnego paktu, jaki nigdy nie zostałby zaakceptowany przez społeczność międzynarodową, wciąż świętującą zakończenie wojennego dramatu. Teraz James ma zrealizować jedno z jego postanowień, jednym z jego współpracowników jest były niemiecki generał Gehlen. Niedoświadczony oficer i stary wyjadacz muszą wytropić radzieckich szpiegów i rozwiązać problem ewentualnych przecieków, chociaż jeszcze  ie tak dawno stali po przeciwnych stronach.

Wrogowie nie są już tak oczywiści, a przeciwnik kryje się pod maskami, których jeszcze nikt nie zna. Czy można zaufać Gehlenowi? Jeżeli nie jemu to komu? Nie tak dawni sojusznicy nie są już nimi, chociaż wciąż za nich uchodzą, nawet we własnych szeregach mogą być zdrajcy … Taka rozgrywka to wyzwanie i jednocześnie ogromna odpowiedzialność dla Jamesa, pułapki czyhają na każdym kroku, podobnie jak pokusy. Wystarczy jedna nieodpowiednia znajomość lub kilka słów wypowiedzianych do nieodpowiedniej osoby by jego zadanie skończyło się porażką. Jak sobie poradzi młody kapitan, którego atuty wydają się za słabe w porównaniu z tym co mają w zanadrzu przeciwnicy? Może ktoś go nie docenił?

Co jest faktem, a co fikcją w książce” Ściśle tajne”? Nie tak łatwo odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ autorzy połączyli realia powojenne i mity, jakie wtedy narodziły się w fabułę pełną tajemnic i rozgrywek wywiadowczych. W.E.B Griffin i William Butterworth głównymi bohaterami uczynili dwóch całkowicie różnych ludzi – rzeczywistą postać niemieckiego generała Gehlena i młodego amerykańskiego oficera, będącego wynikiem pomysłu autorskiego. W przypadku tego drugiego można domyślać się, że miał on swoich odpowiedników w rzeczywistości. Podstawą są autentyczne wydarzenia, natomiast autorzy odsłaniają czytelnikom prawdopodobne kulisy ich powstania. Pomiędzy prawdziwe wątki i ich fikcyjne rozwinięcia wpleciono dodatkowo tematykę sensacyjną oraz obyczajową. Skomplikowana sieć powojennych powiązań wywiadowczych i już mająca swe początki Zimna Wojna wspomagają akcję książki „Ściśle tajne”, w jakiej podział na dobrych i złych zyskuje całkiem inny wymiar.

Za możliwość 

przeczytania ksiażki 

 dziękuję wyd. Rebis

Ucieszka do rzeczywistości

"Kiedy wolność 

mówi szeptem"
Martyna Senator

Spełnianie oczekiwań innych nie zawsze daje satysfakcję, ale często bywa frustrujące. Wybór pomiędzy własnymi pragnieniami i tym co otoczenie uważa dla nas za odpowiednie wywołuje niekiedy wyrzuty sumienia lub też to ktoś chce by były one odczuwane. Czasem taka sytuacja trwa latami i wydaje się, że nie ma z niej wyjścia, aż nadchodzi chwila, kiedy wcześniejsze skrupuły przestają się liczyć i najważniejsza staje się ucieczka od wszelkich pozorów, wymagań i nakazów.

Jane mogłaby napisać książkę o powinnościach względem rodziny, kultywowaniu tradycji i przestrzeganiu niepisanych zasad. Jednak brak jej na to czasu, ma przed sobą świetlaną przyszłość zawodową, a życie prywatne również układa się zgodnie z oczekiwaniami. Dla postronnego obserwatora młoda kobieta ma w zasięgu ręki wszystko to  o co inni muszą zabiegać w pocie czoła. Ona ma jedynie kroczyć wyznaczoną ścieżką i punkt po punkcie wypełniać plan, jakiekolwiek odstępstwo nie jest mile widziane, no a bunt w ogóle nie jest brany pod uwagę. Jak do tej pory wszystko przebiegało tak jak powinno lub raczej jak zaplanowano za Jane, chociaż wymagania są bardzo wysokie dziewczyna bierze ich ciężar na swoje barki. Wszystkim wokoło wydaje się, iż wszystko dąży ku spodziewanemu finałowi, po jakim w głowach wielu zabłyśnie napis końcowy jak z hollywoodzkiego filmu. Nikt nie spodziewa się zakłóceń w tej idealnej harmonii, bo i kto odważyłby się na ten nieprzemyślany krok? Na pewno nie Jane, która właśnie otrzymała propozycję nie do odrzucenia, a przynajmniej tak myślą wszyscy w jej otoczeniu. Ale jak wiadomo czasem wystarczy moment by to co wydawało się niemożliwym stało się realne. Dziewczyna w dramatycznych okolicznościach przekonuje się jak kruche jest życie, co daje jej impuls do przemyślenia dotychczasowych decyzji względem przyszłości. Przez lata udawało się godzić Jane dwa całkowicie różne światy, była sobą wśród obcych ludzi i grała kogoś kto pasował do obrazu stworzonego przez rodzinę. Ale pomiędzy nimi przebiegała głęboka przepaść, pokonywana codziennie i odbudowywana również każdego ranka od nowa. Czy w pieczołowicie przygotowanym scenariuszu można wprowadzić jeszcze zmiany? Dokąd zaprowadzą one buntowniczkę z wyższy sfer?

To co dla jednych wydaje się nieprzemyślaną fanaberią, dla Jane jest jedynym w tym momencie wyjściem z sytuacji by uratować siebie samą od popełnienia największego życiowego błędu. Zamiast dalej podążać drogą w dwóch przeciwstawnych kierunkach i tak naprawdę stać w miejscu dziewczyna wchodzi na całkowicie nową i nieznaną ścieżkę, na której nie ma nakazów, zakazów, a jedynym kierunkowskazem jest jej intuicja. Wolność ma smak słodko-gorzki, lecz przede wszystkim liczy się, że wreszcie jest czas by przemyśleć jak ma wyglądać przyszłość, w jakiej liczyć będą pragnienia i decyzje Jane, nie innych. Starannie zbudowany domek z kart rozsypał się i nadeszła chwila na budowę czegoś o wiele trwalszego. Jednak nim będzie mogła do tego przystąpić musi jeszcze stawić czoła sekretowi sprzed lat, który chociaż zapomniany nadal tkwi w niej niczym drzazga. Dzięki niemu być może odkryje kim jest i czego tak właściwie chce od życia.

Martyna Senator z dużym wyczuciem oddaje perypetie i emocje swojej bohaterki. Historia Jane to opowieść nie tylko o dojrzewaniu, lecz również o szukaniu własnej tożsamości. Wydawać by się mogło, że podążanie śladami wcześniejszych pokoleń to duże ułatwienie. Jednak przetarte szlaki nie są odpowiednie dla wszystkich, szczególnie gdy chodzi o znalezienie swego miejsca w świecie i sprawdzeniu co mógłby człowiek sam osiągnąć. Podczas czytania książki "Kiedy wolność mówi szeptem" czytelnik odbywa podróż z amerykańskiej metropolii do surowej, ale pełnej uroku Szkocji, by wraz bohaterami stawić czoła przyszłości i przeszłości oraz docenić teraźniejszość, w której można w końcu rozwinąć skrzydła i zaufać swojej intuicji, uwolnionej od rodzinnych więzów.

Za możliwość przeczytania książki 

Dziękuję  wyd. Videograf

Teraz Ja!

"Nagie myśli"
Iwona J. Walczak

Być sobą, łatwo powiedzieć i czasem trudno zastosować w codziennym życiu. Często chcemy pokazać się od jak najlepszej strony i rezygnujemy z tego co dla nas ważne. Gdzieś po drodze ginie nasze "Ja" a zamiast niego pojawia się twór, z jakiego nikt nie jest zadowolony, a już najmniej osoba, która zaczęła tę grę. Czy można przerwać łańcuch niezadowolenia i rozczarowania?

Becia codziennie ma wszystkiego dość i ogólnie i w szczegółach. Szczególnie to drugie daje się jej we znaki najbardziej, nikt w końcu nie lubi gdy coś co nas denerwuje, a zwłaszcza gdy  powtarza  się raz za razem. Jednak dla ogólnej zgody, nie tylko rodzinnej, człowiek wiele umie przeboleć. Odskocznią jest hobby, niedostrzegane przez domowników, oraz pewna tajemnica, nie do końca nią będąca, lecz tak jakoś nieznana ogółowi. Jednak jak długo można sądzić, że wszystko kiedyś się ułoży? Po pierwsze mąż, będący cieniem tego kim był dawniej, matka umiejąca jak nikt inny zepsuć humor, no i praca, raczej nie z kategorii marzeń, do tego jeszcze parę innych osób nie krępujących się ze swymi opiniami na temat kobiety i jej otoczenia. Jak do tej pory jakoś udawało się jej przetrwać mnóstwo burz z "piorunami" uderzającymi wprost w nią, ale w końcu przychodzi chwila, że trzeba powiedzieć dość i spróbować coś zmienić. Czy ktoś to zauważy jeżeli do tej pory nikt nie dostrzegł niczego niestosownego w ranieniu Becii? Winny zawsze musi być, a jakoś tak zawsze wychodziło, że to właśnie na nią spadało odium wyrzutów. Tym razem jednak wątpliwości nie zwyciężają, wyrzuty sumienia również nie mają tej siły co zawsze i po raz pierwszy od lat na pierwszym miejscu jest Elżbieta, co wydaje się dziwne, lecz jest nad wyraz przyjemne. Zahukana kobieta powoli uczy się, że życie może mieć całkiem inny smak, taki właśnie o jakim marzyła Malinowa Trufla w swoich postach. Czyżby marzenia spełniały się? A może czasem trzeba odważyć się na wykorzystanie szansy jaką podsuwa los? Co wyniknie z buntu Elżbiety i porzuceniu egzystencji jaką prowadziła Becia? Wybór nowej ścieżki to poważna decyzja, emocje nie zawsze są dobrym doradcą, ale bywają pomocne gdy trzeba skoczyć na głęboką wodę i na dodatek pełną zdradliwych mielizn ...

"Nagie myśli" to opowieść dla wszystkich, młodszych i starszych, porusza problemy nieobce niejednemu czytelnikowi. Główna bohaterka to jednocześnie oddana matka, córka i żona, ale taka, której ostatnie złudzenia w życiową misję są już mocno nadwyrężone, chociaż wciąż jeszcze w jej hierarchii zajmuje  pierwsze miejsce, natomiast ona liczy się najmniej. Własną osobą zajmuje się od czasu do czasu, raczej nie rozpieszczając siebie, a jedynie starając się sprawiać sobie małe przyjemności w świecie gdzie nikt ją nie rozumie - prawie nikt. Iwona Walczak w swojej książce znakomicie oddała rzeczywistość kobiety jakich są tysiące, którym często inni udzielają "dobrych" rad, lecz jakoś nic z nich nie wynika. Nie są one zamknięte w złotych klatkach, ich "więzienia" są zbudowane ze stereotypów, opinii innych i poświęcania się dla nich oraz przede wszystkim braku wiary we siebie. Tragikomiczne, czasem denerwujące "Nagie myśli" nie są schematyczne, chociaż ich źródło wydaje się tak często występującym w rzeczywistości i wykorzystywanym jako punkt wyjścia dla różnorodnych historii. Gdzieś pomiędzy kolejnymi stronami opowieść Elżbiety nabiera kolorów i zaczyna się kibicowanie w jej poczynaniach oraz przy podejmowaniu decyzji, w jakich przeważa słowa "Ja" zamiast "oni".

Niespodzianka

 Zasadniczo niespodzianek nie lubię, 

ale jak wiadomo zawsze są wyjątki od reguły, 

dla mnie to są przesyłki z książkami. 

Dzięki  Małgosi Rogali - autorce książki "Zapłata", 

będę miała świetną okazję lektury ciekawej historii. 

Dziękuję za tak miłą niespodziankę :)

Dziedzictwo

"Ezotero córka wiatru"
Agnieszka Tomczyszyn

Tajemnica zawsze była w życiu Latte, towarzyszyła jej odkąd pamiętała. Początkowo w ogóle nie dawała o sobie znać, po prostu istniała tuż obok, stanowiła codzienność. Tak samo jak omijanie tematu przeszłości i ucinanie od razu wszelkich rozmów o tym co kiedyś miało miejsce. Dlaczego Fi nie chce wracać do czasów sprzed narodzin swej córki? Latte bardzo chciałaby więcej o swej matce i żyć tak jak jej rówieśnicy. Lata mijają, lecz ich egzystencja wciąż podąża utartą ścieżką, nadal przeszłość stanowi tabu, tak jakby najbardziej liczyło się tu i teraz. Każdy kto mógłby zakłócić ten rytm traktowany jest jak intruz, chociaż dziewczyna tego nie rozumie nie sprzeciwia się. Pewne wydarzenie zakłóca się ten rytm, burząc spokój i jednocześnie budząc w Latte chęć sprzeciwu wobec sposobu życia. Czy nadszedł czas na żądanie odpowiedzi na pytania, które wciąż sobie zadaje dziewczyna? A może należy samemu wyjaśnić znaki zapytania? Kiedy nadejdzie odpowiedni moment by wyjść z kokonu stworzonego przez Fi? Dlaczego sprzeciwia się ona by córka podążyła drogą podobną do tej, jaką wybrali jej przyjaciele? Przed czym chce ją chronić lub może raczej od czego odsunąć? Latte nie jest już dzieckiem, dokonuje własnych wyborów, ale czy słusznych?

Przeszłość dla wielu jest niewiadomą, czasem odkrycie sekretów z nią wiążących się jest jednoznaczne z poznaniem całkowicie odmiennej twarzy bliskiej osoby. Czy kilka słowa wystarczy by zburzyć budowany przez wiele lat mur? Zagadka Fi ma całkowicie inne rozwiązanie niż ktokolwiek się spodziewał. Czy będzie to punkt zwrotny w życiu jej córki? Latte musi stawić czoła niezwykłemu spadkowi i swej przyszłości, w jakiej może główną rolę odegrać magia. Świat okazuje się bardziej skomplikowany niż przypuszczała teraz od niej zależy tak wiele. Dobre rady i wskazówki często są pomijane, lecz czasem w najmniej spodziewanym momencie kierują człowieka we właściwym kierunku ...

Opowieść z pogranicza baśni, fantastyki, z mocno zaznaczonym obyczajowym wątkiem i kryminalną tajemnicą w tle zaostrza szybko apetyt na więcej, co dla autora może być nie lada wyzwaniem. Każdy z tych elementów najczęściej stanowi w pojedynkę motyw książki, więc gdy zostają zebrane w jedną historię oczekiwania są tym większe. Jaka jest historia skryta pod tytułem "Ezotero córka wiatru"? Na pewno nieszablonowa, zaskakująca oraz intrygująca, może nie dla każdego, lecz dla wielu będzie ciekawą lekturą, po której niewykluczone, że nasuną się refleksje co do roli jaką odgrywamy w życiu swoich znajomych i bliskich. Agnieszka Tomczyszyn połączyła magię i rzeczywistość w bohaterkach, które łączą w sobie dwa odmienne światy - realny z trudnymi relacjami matka-córka oraz sekretny - w jakim każda z nich musiała odkryć co jest dla najważniejsze i podążyć za tym, wbrew rozsądkowi, lecz w zgodzie ze swym sercem.

Za możliwość przeczytania książki

dziękuję 

portalowi CPA 

i 

wyd. MG

Przyjaciele

"Fajna ferajna"
Monika Kowaleczko-Szumowska

O Powstaniu Warszawskim napisano setki jak nie tysiące książek, powstało wiele filmów dokumentalnych i fabularnych, równie dużo reportaży. Wolnościowy zryw analizowano pod różnym kątem i z prawie z każdego punktu widzenia. Powstańcami byli młodsi i starsi wiekiem, kobiety i mężczyźni. Ktoś jeszcze z dumą nosił biało-czerwoną opaskę - dzieci, nie były jedynie obserwatorami zza szyby lub wyłomu w murze, ale pełnoprawnymi uczestnikami chociaż właściwszym jest słowo - żołnierzami. One nie bawiły się w wojsko, one nim były mając dziesięć, jedenaście lat lub trochę mniej albo więcej. Służbę traktowały poważnie, na tyle by wiedzieć, że w każdej chwili ich życie jest zagrożone śmiercią.

Czego może dokonać dziewięciolatek? Obecnie spodziewamy się całkiem innej odpowiedzi niż tej jakiej udzieliłby pan Jerzy Grzelak. Latem tysiąc dziewięćset czterdziestego czwartego właśnie miał tyle lat i złożył żołnierską przysięgę, odgruzowywał ludzi, przenosił meldunki, przeprowadzał ludzi pomiędzy dzielnicami. On, dziewięciolatek, który gdyby nie wojna, bez opieki dorosłych raczej bawiłby się jedynie na podwórku. Jednak jego rzeczywistością był ciągły ostrzał, eksplodujące tuż obok bomby i co najbardziej bolesne - śmierć bliskich osób, w tym jednego z przyjaciół. Nawet jeszcze nie nastoletni chłopiec na swych barkach dźwiga ciężar, będący dla starszych niezwykle trudnym życiowym bagażem. Jednak nawet po tylu dekadach jest w nim duma z tego kim był, ale nie z racji swych czynów, lecz z tego, że był powstańcem i mógł spełnić swój obowiązek. Zdjęcie z trzydziestego siódmego roku ukazuje roześmianego kilkulatka na spacerze z rodzicami, ten sam chłopiec starszy tylko o kilka lat będzie miał na ramieniu biało-czerwoną opaskę, na głowie pęknięty hełm, a w ręku pistolet - nie zabawkę tylko broń...

Jaga była już prawie dorosła, siedemnastolatka o wiele bardziej zdawała sobie sprawę z tego co dzieje się wokół niej, a przede wszystkim powagi sytuacji w jakiej znalazła się. Codzienna służba łączniczki wymaga pełnej uwagi wesołej nastolatki, dla młodszych stanowi wzór. Przychodzi jednak moment gdy traci kogoś kto był dla niej wsparciem, w takiej chwili stara się podtrzymać na duchu młodszych powstańców. Żałoba jednak musi zejść na drugi plan w obliczu powstańczych zmagań, ale serca przyjaciół noszą w sobie rany jakie kiedyś zamienią się w blizny. One będą przypominały Jadze i innym o tych, którzy zginęli w walce mając czasem kilkanaście lub mniej lat ...

Miki trafił do Powstania prosto z ulicy, to dzięki niej przez kilkanaście miesięcy przeżył w okupowanej stolicy, ona pozwoliła mu zdobywać środki do przetrwania i uczyła się na nowo żyć. Może i początkowo przypięto mu łatkę warszawskiego cwaniaczka, ale była to w dużej części konieczność - trzynastoletni Miki wraz z bratem przeżył cudem getto, później radzić musieli sobie sami, bez opieki dorosłych. Powstańcy zostali ich rodziną, śmierć kogokolwiek z jej członków oznacza jedno - ogromny ból do jakiego nie da się przyzwyczaić, a oni widzieli jej zbyt dużo ...

Książka "Fajna ferajna" to zbiór wspomnień dziecięcych i nastoletnich powstańców. Moim zdaniem nie tylko skierowana do młodszych czytelników, ale do każdego. Autorka - Monika Kowaleczko-Szumowska bez patosu przedstawiła losy wojennego pokolenia, które dorastało czasem nawet nie z dnia na dzień, ale z godziny na godzinę. Wbrew wszelkim pozorom po części pozostali dziećmi, lecz nie da ukryć się że odebrano im większość dzieciństwa, a obrazy jakich byli świadkami pozostały w ich pamięci na zawsze. Co uderza w ich opowiadaniach? Duma z uczestnictwa w powstaniu oraz pogoda ducha, jaka pomagała im przebiegać pod gradem kul, brnąć w ciemnych kanałach, ukrywać się w piwnicach i opiekować się sobą nawzajem. Historie te pewnie można by poprzeć dziesiątkami innych, ale nawet kilka z nich wystarczy by  zapamiętać je na zawsze. Opowiadanie o nich to jedynie blada kopia tego co w nich najistotniejsze, natomiast czytając je przenosimy się do powstańczej Warszawy widzianej z perspektywy dziecka, które jest żołnierzem na pierwszej linii frontu ..

 

Książkę przeczytałam 

  dzięki uprzejmości  

wyd. BIS

Stosik na kolejne dni

Lektury na najbliższe dni:

"Fajna ferajna" Monika Kowaleczko-Szumowska, wyd. BIS 

"EPERU. Wędrowcy" Augusta Docher, wyd. BIS

"Ściśle tajne" W.E.B. Griffin, wyd. Rebis

Mordercze wakacje

"Hotel w Lizbonie"
Max Bilski

Urlop to czas relaksu, wypoczynku i ucieczki od wszystkiego co człowieka denerwuje stresuje i w ogóle wkurza. Teoria ta nijak ma się do tego co właśnie jest udziałem pewnego dziennikarza. Zamiast spokoju kryminalna zagadka, ciągle coś mówiąca żona oraz grupa współtowarzyszy, wśród której niewykluczone, że znajduje się morderca. Jak na wakacje to trochę zbyt dużo, szczególnie gdy człowiek miał zupełne inne plany, musiał je zmienić i na dodatek wszystko wskazuje, iż przyczepił się do niego pech. Jak w takiej sytuacji wyluzować się i odpoczywać?

Lizbona to nie najgorsze miejsce na odpoczynek, wręcz idealne dla niejednego, ale Michał ma całkowicie odmienne zdanie w tym temacie, może gdyby okoliczności byłyby inne. Jednak nie są i jakoś trzeba się do nich dostosować, w końcu jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma albo jakoś tak. Zresztą narzekanie nic nie da, lecz przynajmniej człowiek zrzuci z siebie co mu na duszy leży. Gdyby tylko można było sobie porozmyślać, zastanowić lub po prostu zaznać ciszy. Niestety taki luksus wydaje się zbyt wielkim marzeniem, ponieważ bez ustanku coś przeszkadza Michałowi, nikt nie bierze pod uwagę jego pragnienia świętego spokoju! Najpierw nieudane włamanie do pokoju i pogoń za złodziejem po hotelu i kawałku lizbońskiego zaułku zakończona niezbyt przyjemnie i bardzo dotkliwie. Podczas tego dość niefortunnego "biegu z przeszkodami" zostaje zraniona nie tylko duma dziennikarza, a odniesione rany jakoś nie wzbudzają ani litości, ani nie są źródłem pochwał za odpowiednią postawę. Gdyby na tym się skończyło nie byłoby tak źle, ale gdzie tam. Pechowa noc zapoczątkowała całą serię niefortunnych wydarzeń. Pierwszym było morderstwo, co powinno ostrzec co do dalszego rozwoju wypadków, lecz kto by słuchał podszeptów diabelskiej intuicji. Na tym oczywiście nie koniec zabójczych niespodzianek, wprost przeciwnie, los sprzysiągł się przeciwko Michałowi czy co? Lizbońska wakacyjna wyprawa staje się aż nadto krwawa i śmiertelna, co jeszcze czeka niefortunnych wycieczkowiczów? Czy śledztwo da odpowiedź na pytanie kto stoi za zbrodnią? Uwierzyć w zapewnienia policji o rzetelnym prowadzeniu dochodzenia czy lepiej poprowadzić własne? Jakby nie było Michał jest przecież dziennikarzem, a i jego żona chce również wtrącić swoje trzy grosze w tym temacie. Jakie będą wyniki ich pracy? Lizbońskie "przygody" jeszcze się nie skończyły, można by powiedzieć, że dopiero rozkręcają się w iście morderczym tempie ...

"Hotel w Lizbonie" to historia z ogromną dozą humoru, dość cierpkiego czasem, odrobina satyry, mniejszej lub większej i przede wszystkim z zagadką kryminalną. Lizbona jako tło zabójczego suspensu sprawdza się doskonale, bramy kamienic, zaułki i małe restauracyjki oraz niezliczona liczba zabytków pozwalają dodatkowo uatrakcyjnić perypetie bohaterów, a tych jest bez liku. Autor postarał się by wakacyjny czas swoim bohaterom odpowiednio urozmaicić zabójczymi rozrywkami, których jest wiele i są różnorodne. Czytelnicy w czasie lektury rozwiązują nie tylko sensacyjną łamigłówkę, ale mają również nie jedną okazję do śmiechu. Główny bohater z dużą dawką ironii próbuje przeżyć zabójcze wakacje w gronie współtowarzyszy, wśród których być może kryje się morderca, i z gadatliwą żoną u boku. "Hotel w Lizbonie" Maxa Bilskiego to świetna rozrywka z kilkoma niespodziankami kryminalnymi i satyrycznym spojrzeniem na urlopową rzeczywistość.

Za możliwość przeczytania książki 

Dziękuję  wyd. Videograf

Zagadka Olbrzyma

"Kod Himmlera"
Przemysław Piotrowski

Czasem lepiej by pewne pytania pozostały bez odpowiedzi, podobnie rzecz ma się z tajemnicami - poznanie prawdy o nich nie zawsze przynosi upragniony spokój. Zamiast zakończenia początek nowych poszukiwań, w jakich nie brak kolejnych znaków zapytania, a wszystko co wcześniej odkryte bywa kwestionowane. Jaka będzie przyszłość kiedy już zostaną odkryte wszystkie sekrety? A może nigdy człowiek do końca nie będzie w stanie je zgłębić?

Przez lata Tomasz Turczyński obserwował swojego dziadka, jak ten próbował odnaleźć drogę do zagadek kompleksu Riese. Niekiedy brał czynny udział w tropieniu czegoś co miało związek z przeszłością, ale nigdy nie traktował tego aż tak poważnie jak starszy pan, upływ czasu nie zniechęcił tego drugiego, wprost przeciwnie. Niespodziewany "spadek" jest zaskoczeniem dla Turczyńskiego, są nimi dokumenty odnalezione tuż przed śmiercią staruszka. Czy w nich dopatrzył się rozwiązania wojennej zagadki, której tropieniem zajmował się przez kilkadziesiąt lat? Tomasz po pobieżnym ich przejrzeniu chce poznać dokładnie co zawierają i dlaczego tak zainteresowały się jego dziadka. Już na początku swoich badań zauważa w nich nazwiska nazistowskich oprawców, a im bardziej zagłębia się w nie tym mocniej przekonuje się, iż zmarły był blisko czegoś co wiązało się z tym co przeżył podczas wojny. Informacje jakie udaje mu się rozszyfrować coraz bardziej intrygują go i skłaniają do podjęcia bardziej zdecydowanych kroków. Do tej pory traktował poszukiwania jako nieszkodliwe hobby starszego Turczyńskiego, teraz zaczyna rozumieć na ślad czego trafił, lecz wciąż większość zapisów stanowi zagadkę. Zaintrygowany całą sprawą postanawia podążyć drogą, którą wyznaczył i przede wszystkim tak długo oraz wytrwale podążał dziadek. Nie spodziewa się jak niebezpieczne okażą się stare dokumenty i co oznaczają dla niego.

Kilkadziesiąt lat od zakończenia wojny wydaje się, iż jej tajemnice już na zawsze pozostaną nieodkryte. Świadkowie zostali zamordowani, zginęli albo nie chcą lub boją się mówić w czym uczestniczyli. Zresztą upływ czasu skutecznie zaciera te ślady, jakie nie zostały zniszczone przez nazistów. To co jeszcze pozostało interesuje wielu, nawet dziesiątki lat później niektórzy zrobią dosłownie wszystko by odkryć sekret kompleksu Riese. W samym centrum wywiadowczych rozgrywek znalazł się Tomasz Turczyński, jego poszukiwania niebezpiecznie zbliżają się do przerażającej prawdy, zapoczątkowanej przez ludzi mających tylko jeden cel ...

Wojenny sekret, wydający się pogrzebanym na zawsze, wieloletnie tropienie tajemnicy i odnalezienie odpowiedzi na pytanie, którą chcą poznać najpotężniejsze współczesne państwa. "Kod Himmlera" to intrygujący thriller, w jakim podstawą wciąż nierozwiązana zagadka nazistowskiego projektu. Przemysław Piotrowski wykorzystał potencjał faktów i rozwinął je w intrygującą opowieść, gdzie prawda i fikcja są trudne do odróżnienia, obie na równie zaskakują i zastanawiają. Pomiędzy jedna i drugą jest obszar domniemań, niepewnych dowodów i mylących tropów. "Kod Himmlera" to historia w jakiej czytelnik odnajduje sensację, przygodę i political fiction, w której granica pomiędzy tym co realne i będące wytworem wyobraźni może być bardzo cienka. 

Za możliwość przeczytania książki 

Dziękuję  wyd. Videograf

Sekret czasu

"Noc nad Samborzewem"
Wiesława Bancarzewska

Szczęśliwe chwile zawsze kończą się zbyt szybko, nawet wiedza, że kiedyś powrócą nie pomaga przezwyciężyć strachu. Tyle może wydarzyć się w międzyczasie zmieniając pewną przyszłość w dni pełne lęku i obawy przed tym co ma nadejść. Trudno zdać się na wyłącznie na przeznaczenie i czekać na lepszy czas. Niekiedy trzeba wybrać drogę pomiędzy wiadomym a nieznanym licząc, że los okaże się łaskawy i nie ukaże nas za zbytnią śmiałość ...

Nad Samborzewm zapada noc, długa i ciężka, jedynie Anna Obrycka zdaje sobie sprawę ile będzie ona trwać i kosztować wszystkich. Druga Wojna światowa zbliża się wielkimi krokami, nawet więcej - już stoi u granic Polski, nadzieje milionów za niedługo zostaną pogrzebane, jak żyć z świadomością obrazu dramatu, jaki rozegra się? Przed Anką ciężka próba, do tej pory udawało się jej zachować swój sekret, lecz czy w obliczu nadchodzących wydarzeń będzie mogła łączyć przeszłość i przyszłość? Nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach ryzykowała odkrycie swego podwójnego życia, teraz sytuacja jest bardziej niebezpieczna i nie chodzi tylko o "podróże", a przede wszystkim jak pomóc bliskim nie narażając się na podejrzenia? Anna musi stawić czoła lękowi o męża i córeczkę oraz codzienności, którą do tej pory znała z książek i telewizji. Rzeczywistość to nie czarno-białe kadry i zdjęcia, to coś o wiele bardziej namacalnego i dotkliwszego, człowiek nie jest widzem, lecz naocznym świadkiem. Pani Obrycka korzystała z uroków życia, szczęśliwe małżeństwo i macierzyństwo połączone z udanym pisarstwem dostarczało powodów do radości i zadowolenia. Wojenna zawierucha przetacza się na jej oczach po znanych miejscach, a bliscy zostają wciągnięci w nią, bezpieczna egzystencja w annopolskim dworze wydaje się już odległym wspomnieniem. Anna wraz z córką i przyjaciółmi stara się przetrwać kolejne miesiące i lata, nieustanne zagrożenie jest aż nadto odczuwalne, wbrew pozorom jej wiedza nie zawsze jest pomocna. Tu i teraz podczas wojny oznacza jedno - ciągłą niepewność co do następnego dnia, ale także oparcie się pokusom, ulec im wcale nie jest trudno, oprzeć natomiast nie jest lekko ...

Tajemnica, jaką Anka Obrycka tak długo umiejętnie skrywała może zadecydować o życiu bądź śmierci człowieka, lecz czy spożytkowanie korzyści z niej płynących nie przyniesie negatywnych skutków? Niekiedy trzeba zaryzykować wszystko ...

"Noc nad Samborzewem" to ostatnia część cyklu, który przenosi czytelników w czasie, dosłownie, z dwudziestego pierwszego wieku do lat trzydziestych i późniejszych minionego stulecia. Główna bohaterka, kobieta jak najbardziej współczesna, odkrywa możliwość podróży w przeszłość, kto nie skorzystałby z takiej okazji? Wielu z nas chętnie zobaczyłoby na przysłowiowe własne oczy jak wyglądała rzeczywistość, jaka już przeminęła. Co jednak zrobić gdy tamte realia wydają się nad wyraz kuszące? Czy warto sprawdzić rodzinne historie? Anna ostaje od losu okazję, wydającą się iluzją, odważnie wykorzystuje ją, kolejne tomy ukazują jej perypetie w dwóch światach - czasem humorystyczne, a czasem wzruszające. Czy sami postąpilibyśmy tak jak ona? Jakie stulecie wybralibyśmy? Urok przeszłości kusi, w końcu mamy wiedzę o tym co było, chociaż czy jej wykorzystanie nie zakłóci przyszłości? Ale przecież do odważnych świat należy, no i przeznaczenie też ma coś do powiedzenia ... Wiesława Bancarzewska na zakończenie serii daje czytelnikom sporą dawkę emocji oraz finał z niespodzianką. Niektóre sekrety są początkiem niezwykłej opowieści, w jakiej jest miejsce na śmiech, łzy i miłość o różnych twarzach ...

Za możliwość przeczytania książki

dziękuję 

portalowi CPA 

i 

wyd. Nasza Księgarnia

Przyjaźń ...

"Robot w ogrodzie"
Deborah Install

Co jest najważniejsze w życiu? Zawodowy sukces? Rodzina? Niektórzy bardzo szybko umieją określić co może ich usatysfakcjonować i dążą do tego bez oglądania się za siebie. Inni nie do końca wiedzą jaką drogą podążyć i zdają się na przypadek lub w ogóle zatrzymują się w miejscu. Czasem przypadek albo jak to chce los wtrąca swoje trzy grosze i wolniej lub szybciej wszystko zaczyna się zmienić, czy tego ktoś chce czy nie ...

Tang pojawił się nagle, po prostu Ben dostrzegł go siedzącego pod jednym z drzew w ogrodzie. Nikt go nie zapraszał, nie został kupiony, może został w to spokojne miejsce. Na dodatek nie przypominał żadnego innego robota jakiego ktokolwiek widział, nie był androidem i na pewno ma całkiem inną sylwetką, zresztą jego kształt to tylko jedna z wielu unikatowych cech. Pierwsze spotkanie, pomimo pewnych trudności, okazuje się początkiem niezwykłej znajomości, chociaż gospodarz daleki jest od zachwytu nad niespodziewanym "gościem". Co kierowało człowiekiem, który przygarnął dziwnego robota? Tego nie wie nikt, jak do tej pory Ben raczej żył z dnia na dzień , niczym konkretnym nie zajmując się. Pojawienie się Tanga i decyzja by zająć się jego naprawą jest dość niecodzienna i nie wzbudza zachwytu Amy, zresztą i Ben chyba jest zdziwiony zadaniem, jakiego się podjął. Czy będzie w stanie podołać temu przedsięwzięciu? Determinacja i stawianie czoła trudnościom nie są jego mocną stroną, a na dodatek robot okazuje się mieć dość niesforne usposobienie, co objawia się bardzo często, narażając ich obu na nie jedną komiczno-wstydliwą sytuację. Ale krok po kroku maszyna i człowiek poznają się lub raczej uczą się siebie nawzajem, bo dzieli ich prawie wszystko, a zaczyna łączyć dość niecodzienna więź. Ben unikający tak długo odpowiedzialności musi zacząć odpowiadać nie tylko za swoje czyny, lecz i Tanga, a ten wystawia cierpliwość mężczyzny co i rusz na próbę. Może lepiej poddać się i patrzeć jak maszyna powoli przestaje działać? Jednak coś popycha Bena do działania i szukania sposobu by jego towarzysz mógł cieszyć się kolejnymi dniami. Wspólna podróż prawie dookoła świata okazuje się czymś więcej niż tylko poszukiwaniem możliwości naprawy Tanga. Z daleka od domu i bliskich, Ben zmienia się z niedojrzałego faceta w odpowiedzialnego człowieka, umiejącego dostrzec potrzeby innych i będącego w stanie zaspokoić je. Czy ta przemiana jest trwała i co będzie z małym robotem, jaki nie tak dawno pojawił się w ogrodzie?

Książka autorstwa Deborah Install wymyka się prostym podziałom, na pewno ma w sobie elementy fantastyki, lecz podczas lektury szybo schodzą one na daleki plan, a na pierwszym pojawia niespodziewanie opowieść o przyjaźni, dojrzewaniu i rodzinie. Jak to możliwe w historii gdzie głównymi bohaterami są człowiek i robot? Wystarczy inaczej spojrzeć na to co uważamy jedynie za domenę ludzi czyli możliwość odczuwania emocji i przekazywania ich innym. Ben i Tang wydają się całkowicie różni od siebie, niedobrani i przede wszystkim nie mogący być źródłem na dobrą opowieść, lecz bardzo szybko ich perypetie intrygują na tyle by czytelnik nie pozwolił sobie na dłuższą przerwę w czytaniu. Śledzenie losów tej dwójki to lekcja o człowieczeństwie, miłości i przede wszystkim nie skupianiu się na pozorach, a na tym co jest we wnętrzu drugiej osoby. "Robot w ogrodzie" to niezwykła historia o przyjaźni i radzeniu sobie ze stratą bliskich oraz o tworzeniu rodzinnych więzi.

Za możliwość przeczytania książki

dziękuję 

wyd. WAM

Stosik

Jeszcze nie pora na urlopowe leniuchowanie,

ale czas na dobrą lekturę 

zawsze znajdzie się:

Max Bilski "Hotel w Lizbonie"

wyd. Videograf

Deborah Install "Robot w ogrodzie" 

wyd. WAM

 

  

Przemysław Piotrowski "Kod Himlera"

wyd. Videograf

Martyna Senator " Kiedy wolność mówi szeptem"

wyd. Videograf

Wiesława Bancarzewska "Noc nad Samborzewem"

wyd. Nasza Księgarnia
i portal CPA

Honor i prawda

"Uczucie silniejsze od strachu"
Marc Levy

Prawda nie zawsze jest prosta i taka jaką chcielibyśmy ją widzieć. Czasem składa się na nią wiele detali, wystarczy brak o wiedzy o jednym z nich i całkowicie zmienia się jej oblicze. Bywa, że każdy rozumie ją inaczej i ma całkowicie subiektywny jej obraz. Niekiedy nim ujrzy światło dzienne musimy wiele poświęcić i zapytać siebie samego czy jesteśmy na nią gotowi ...

Tajemnice kuszą by je poznać, po prostu trudno przejść obok nich obojętnie. Andrew Stilman nigdy nie odpuszcza okazji gdy w jego pobliżu pojawia się chociażby cień tematu na artykuł. Dziennikarstwo śledcze to nie tylko praca, dla niego to życiowa pasja. Nieznajoma spotkana w bibliotece budzi w nim na nowo reporterską pasję, jaka wydawała się ostatnio być na dalszym planie. Czy zawodowa intuicja nie myli się skłaniając Andrew do działania i to dość niekonwencjonalnego? Niedawne wydarzenia odcisnęły na nim wyraźne piętno, może więc to jedynie reakcja obronna umysłu przed raniącymi wspomnieniami? Jednak trudno zignorować poszlaki, a przede wszystkim taką kobietę jak Suzie Baker. Jednocześnie tajemnicza i otwarta, od pierwszej chwili intryguje dziennikarza, ma w sobie coś co nie pozwala o niej zapomnieć. Jaka historia kryje się w tej kobiecie? Stilmana trudno powstrzymać kiedy zapali się do jakiegoś pomysłu, ostatnie miesiące nie były dla niego zbyt łaskawe, ale teraz znowu poczuł, że znajduje się na właściwej drodze. Suzie Baker ma nie lada propozycję, dla niej to kwestia rodzinnego honoru, dla niego będzie to najprawdopodobniej przepustka do najbardziej prestiżowej nagrody dziennikarskiej. Kto by się oparł takiej ofercie? Oczywiście na razie to jedynie pragnienia dwojga ludzi, by je urzeczywistnić potrzeba wiele wysiłków i przede wszystkim jednego - ujawnienia prawdy, którą wcześniej trzeba odnaleźć pomiędzy domysłami, kłamstwami i starannie zamaskowanymi dowodami.

Co faktycznie wydarzyło się kilkadziesiąt lat wcześniej? Ówczesny skandal wstrząsnął Stanami Zjednoczonymi, ale nie do końca wiadomo w co uwikłała się rodzina Suzie. Pomimo upływu czasu wywiad amerykański wciąż interesuje się kobietą i jej poczynaniom. Ktoś "czuwa" by za bardzo nie zbliżyła się do faktów, jakie rzuciłyby całkiem inne światło na przeszłość. Jednak nie doceniono uporu duetu Baker-Stilman, który nie zamierza zaprzestać swego śledztwa. Z fragmentów zdobytych informacji wyłania się afera o zasięgu międzynarodowym, mogąca wciąż wstrząsnąć polityczną sceną, lecz ważniejsze jest coś innego - oczyszczenie splamionego nazwiska. Pytanie tylko czy dwójka samozwańczych śledczych będzie w stanie odpowiednio udokumentować swoje odkrycia? Wciąż za nimi podąża, a czasem nawet wyprzedza, złowrogi cień służb specjalnych. Życie ludzkie w tej rozgrywce nie jest zbytnio cenione, a stawką są interesy Stanów Zjednoczonych. Suzie wiele poświęciła by w końcu udowodnić to o czym była przekonana, nie zawahała się przed kłamstwem, narażeniem siebie  i innych na śmiertelne niebezpieczeństwo, teraz musi zdecydować co jest dla niej rzeczywiście ważne - prawda czy utrzymanie obecnego status quo, za którym kryje się bliski jej człowiek? Andrew Stilman do tej nie cofnął się przed żadnym zawodowym wyzwaniem, zawsze kończył swoje reporterskie śledztwa publikacją prasowa, ale tym razem musi ten krok przemyśleć ...

Fikcja i fakty są kanwą fabuły książki "Uczucie silniejsze o strachu", trudno odróżnić je od siebie, ponieważ to co wydaje się nieprawdopodobne okazuje się jak najbardziej rzeczywiste. Marc Levy łączy historię obyczajową z politycznym thrillerem i sensacyjnym motywem. Osią akcji są poszukiwania dowodów niewinności, które wydają się być jedynie iluzją, lecz urok tajemnicy nie pozwala porzucić dochodzenia. Napięcie budowane jest stopniowo, pobudki kierujące bohaterami nie do końca są znane, tak samo jak strona, po jakiej stoją lub w finale opowiedzą się. Świat polityki i wielkiego biznesu nie zna skrupułów, człowiek w nim jest rzadko kiedy zauważany, liczy się przede wszystkim zysk, a Marc Levy umiejętnie odkrywa jego ciemne oblicze, starannie ukrywane przed opinią publiczną.

            

          Za możliwość przeczytania książki 

    Dziękuję 

     wyd. Albatros

"Fajna Ferajna"

Film "Fajna Ferajna", który powstał na podstawie książki o tym samym tytule 

- będzie wyświetlony w TVP abc 1 sierpnia o godz. 15.50 i 20.15 i 2 sierpnia o godz.10.35.

Poniżej link do reportażu Magdaleny Jasińskiej z bydgoskiego radia PiK o bohaterach 

oraz zapowiedź filmu. 

Reportaż 

Zagadkowa książka

"Całodobowa księgarnia 

Pana Penumbry"
Robin Sloan
Lubię zapach książek, świeżo wydrukowanych i tych już "ciut" starszych. Odwiedzanie księgarni to zawsze dla mnie przyjemność, a wspomnienia z wizyt w bibliotece są jednymi z przyjemniejszych. Nic więc dziwnego, że moje zainteresowanie wzbudziła książka Robina Sloana, gdzie książka gra jedną z głównych ról.

Całodobowa księgarnia, nie internetowa, lecz jak najbardziej realna, tuż obok przystanku, w miejscu dość niecodziennym. Dla Claya Jannona nie ma to zbytniego znaczenia, liczy się praca, nie wydająca się zbytnio skomplikowana. W dobie wszechobecnych ebooków prowadzenie takiego punktu wydaje się dość staromodnym pomysłem, lecz jeżeli istnieje to przecież nie dla samej idei, a z powodu klientów. Jednak ta konkretna od samych drzwi jest całkowicie inna od wszystkich, wysokie regały giną w mroku gdzieś wysoko, podobnie jak końce drabin, za pomocą których, pewnie pracownicy dostają się do najwyżej składowanych tomów. Pozostaje jeszcze osoba właściciela - Pana Penumbry, równie strzelista i nieszablonowa jak jego sklep. Początkowe przypuszczenia Claya okazują dość nietrafione, rzeczywistość okazuje się o wiele bardziej intrygująca niż mu się wydawało. Klientów może i jest niewiele, ale za to są oni wierni i równie niekonwencjonalni jak wszystko wokół. Dlaczego pewne książki są dla nich tak ważne, a inne nie i co w ogóle w nich jest? Ciekawość to przecież nic złego prawda? Nikomu nie stanie się krzywda jeżeli nowy pracownik trochę nagnie zasady i poszpera na zapleczu czyli tam skąd pochodzą woluminy dla stałych bywalców. Czasem jedna decyzja zmienia dużo i zamiast odpowiedzi jest źródłem kolejnych pytań. Okazuje się, że zadrukowane strony kryją pewną tajemnicę, której odkrycie to wstęp do pasjonującej zagadki. Jej rozwiązanie od wieków intryguje i przede wszystkim stanowi pasję dla grupy ludzi, czy Clay będzie mógł im pomóc?

Pan Penumbra zaufał nowemu pracownikowi, ten poważył się na krok nie do pomyślenia, co z tego wyniknie? Nikt nie wie, nawet sam Clay nie przewidział skutków swego pomysłu, rewolucyjnego i wprowadzającego dwudziesty pierwszy wiek w miejsce gdzie do tej pory królował jedynie tradycyjny druk ... Czy da się połączyć tradycję z nowoczesnością, no i co z sekretem łączącym ludzi od setek lat?

"Całodobowa księgarnia Pana Penumbry" to opowieść niezwykła, mająca w sobie przygodę, odrobinę fantastyki i historii oraz przede wszystkim tajemnicę. Autor zręcznie połączył fikcję z faktami dając czytelnikom książkę jakiej nie spodziewają się, z wieloma zaskakującymi momentami i zwrotami akcji. Z jednej strony sekretne stowarzyszenie, rządzące się swoimi własnymi prawami, z drugiej ktoś kto chce pomóc w rozwiązaniu zagadki i swoim działaniem wprowadza niezłe zamieszanie tam, gdzie wydawało się, iż nic nie można zmienić. Czytający podążają za bohaterem po wysokich drabinach pomiędzy rzędami regałów, odkrywają pewną salę pod nowojorskimi chodnikami i sprawdzają do czego może być użyteczny Google. Zagadka również zostaje rozwiązana, co okazuje się początkiem czegoś równie nieoczekiwanego i nie tak często spotykanego.

            

          Za możliwość przeczytania książki 

    Dziękuję 

     wyd. Albatros

Orzeł czy reszka

"Oko boga"
James Rollins

Teraźniejszość to ogniwo łączące przeszłość i przyszłość, bywa zwierciadłem tego co było oraz wizją dopiero co mających  mieć miejsce wydarzeń. Łatwo zignorować ostrzeżenia płynące z przekazów wcześniejszych pokoleń i jednocześnie być pewnym, że posiada się wystarczającą wiedzę by przyszłe pokolenia były bezpieczne. A co z tu i teraz? Może trzeba skupić się na obecnej rzeczywistość by nic nie zakłóciło odwiecznego cyklu?

Kiedyś pojawienie się komety na niebie zwiastowało nadejście niezwykłego wydarzenia. W obecnych czasach mityczną otoczkę zastąpiły badania naukowe, w których nie ma miejsca na legendy. Czasem jednak dochodzi do zderzenia dwóch różnorodnych światów, wbrew pozorom mających dużo wspólnego, przede wszystkim jedno - ocalenie ludzkości przed zagładą. Zespół Sigmy ma na koncie wiele, wydawałoby się straceńczych, misji na koncie. Jednak obecna wydaje się prawie niewykonalna, jeżeli skończy się niepowodzeniem będzie oznaczało to prawdziwą zagładę dla Ziemi, a nawet jej samej. Czy można wierzyć obrazowi przesłanemu przez uszkodzonego satelitę? W każdych innych okolicznościach niezwykły przekaz zostałby zignorowany lub przekazany do dalszych badań, ale w świetle wydarzenia, dzięki któremu powstał, trzeba brać go za wizję przyszłości. Prawdziwy armageddon wyłania się z kosmicznej otchłani, lecz jest szansa na ocalenie. Przeszłość kryje najprawdopodobniej ratunek, czy jednak powinno ufać się starym legendom i dość makabrycznym artefaktom? Współczesna nauka ma przecież tak szerokie możliwości, ale nie zawsze są one wystarczające, czasem trzeba je wspomóc bardzo niekonwencjonalnymi środkami.

Niewielka grupa ludzi w obliczu wyzwania jakiego jeszcze nie było, godziny płyną nieubłaganie, a koniec wyznaczonego czasu zbliża się nieuchronnie. Członkowie Sigmy oraz współpracujący z nimi cywile zdają sobie sprawę jak wielki ciężar spoczywa na ich barkach, jakikolwiek błąd oznacza jedno - zagładę. Za nimi podążają ludzie mający na uwadze jedynie realizację własnych celów i nie zamierzają wycofać się. Pradawny Bajkał kryje w sobie niejedną tajemnicę, jedna z nich może uratować świat, ale do tej pory tylko legendy świadczą o jej istnieniu. Czy zawierzenie mitom w tak dramatycznym momencie nie jest szaleństwem? Pierce Gray wie, że niektóre sprawy wymagają niestandardowego postępowania, bo gdy nie ma innego wyjścia trzeba rzucić na szalę wszystko. Szanse na wygraną czyli ocalenie Ziemi są podobne jak przy rzucie monetą - reszka lub orzeł ...

Wyścig z czasem, legendarne postacie, zagłada ludzkości jako główny motyw i szybkie tempo akcji splecione z sensacyjnymi wątkami, wszystko to buduje fabułę najnowszej książki Jamesa Rollinsa. "Oko boga" sięga głęboko w przeszłość i równocześnie wprowadza czytelnika w świat najnowocześniejszych odkryć naukowych oraz fikcji, które na równi z bohaterami tworzą opowieść w jakiej nie brakuje zagadek - tych starożytnych jak i bardziej współczesnych, rozrachunków z przeszłością oraz odrobiny politycznego thrillera. Autor serwuje swoim czytelnikom niezwykłą podróż - od pełnego kasyn Makau po brzegi Bajkału. James Rollins w "Oku boga" nie odchodzi od swego stylu pisania - pełnego przygód, łączącego fantastykę z faktami, postaci historycznych z fikcyjnymi.

            

          Za możliwość przeczytania książki 

    Dziękuję 

     wyd. Albatros

Lato powrotów

"Upalne lato Gabrieli"
Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Matka i córka, istoty najbardziej sobie bliskie, czasem jednak nierozerwalne wydawałoby się więzy okazują się mieć wiele cierni, które ranią tak mocno jak nic innego na świecie. Miłość pomiędzy rodzicem i dzieckiem bywa krucha i narażona na ciosy, po których trudno ją odbudować. Niekiedy wystarczy chwila by powstała przepaść pomiędzy najbliższymi sobie osobami.

Gabriela to nie nowicjuszka w pisarskim fachu, zdążyła dać się poznać jako zdolna autorka i to nie jednej książki. Nie zabiega o uznanie czytelników, napisane przez nią słowa mówią same za siebie. Jednak jej ostania powieść budzi wiele emocji, jest ona rozliczeniem z przeszłością czy tylko fikcją, w jakiej niektórzy widzą tego czego w niej nie ma? Sama zainteresowana chcąc nie chcąc stanowi obiekt zainteresowania i to dość nieprzyjemnego. Od kilku lat egzystuje z daleka od zgiełku stolicy, sławy i wszystkiego tego co związane jest ze znanym ojcem. Świadomie wybrała sposób życia, całkowicie inny od wcześniejszego. Wydanie nowej książki budzi dawne demony i przypomina jak zawiedli ją bliscy. Wydawało się, iż przeszłość jest już zamkniętym rozdziałem, do jakiego zdążyła nabrać dystansu. Ale czy ta jest w rzeczywistości? Nawet jeżeli na co dzień żyje zgodnie z zasadą tu i teraz to tam i wtedy niestety również istnieje i jak to bywa ze sprawami, które chce się zapomnieć wracają w najmniej spodziewanym momencie. Jeden telefon burzy wypracowany spokój i przypomina o przeszłości oraz osobie, którą Gabriela wymazała ze swego życia.

Reszta recenzja tutaj

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi dlaLejdis.pl

Lato z książką

Lato wreszcie w pełni i lektury również dopisują :)

Od góry:

Marc Levy "Uczucie silniejsze od strachu", wyd. Albatros

Michael Marshall "Śmiertelna gra", wyd. Albatros

Robin Sloan "Całodobowa księgarnia Pana Penumbry", wyd.Albatros

Najpierw była miłość

"Kilka dni lata"
Małgorzata Sobieszczańska

Emocje czasem to prawdziwy węzeł gordyjski, którego niestety nie rozetnie się mieczem. Niedopowiedzenia, źle pojmowana duma, wycofanie, strach i wiele innych uczuć leżą u źródeł splątanych relacji pomiędzy ludźmi. Im bardziej bliskie są to związki tym mocniej zaciskają się wokół człowieka, pozostawiając, w sercu i umyśle, ślady, dające o sobie znać zbyt często i dotkliwie. Zawsze jest jakiś początek, rzadko kiedy zauważany od razu, stopniowe narasta frustrację, aż do chwili kiedy zdajemy sobie sprawę, że musimy coś zrobić, ponieważ dalej nie można już dusić jej w sobie.

Janina patrząc w przeszłość wie dokładnie, w którym momencie powiedziała dość. Zniknęła gdzieś dwudziestokilkuletnia dziewczyna, a pojawiła się kobieta. Od tego punktu upłynęły lata, ale tamte emocje odcisnęły piętno na niej, niewidoczne dla wszystkich nie wyłączając jej samej. Spojrzenie za siebie nie jest proste, zresztą czy to coś da jeżeli jest się przekonanym o słuszności swych decyzji?

Maja nie uważa siebie za odważną, zrobiła krok w nieznane i do tej pory pamięta jego słodko-gorzki smak. Chciałaby powrócić do tamtych chwil, gdy była szczęśliwa lub przynajmniej tak wydawało się jej. Codziennie próbuje odzyskać chociaż kawałek tamtej rzeczywistości, nie zważając na to, iż naraża się na ośmieszenie. To co podpowiada rozsądek jest logiczne, lecz głos serca wciąż jest mocniejszy, chociaż czy na pewno ono jest winne tej dziwnej sytuacji?

Amelia żyje wspomnieniami, wydaje się, że one są dla niej najważniejsze. Wraca do swej młodości która przyniosła najpierw miłość później ból. Pośród morza łez doświadczyła uczucia nieporównywalnego do niczego, naznaczyło ją ono na całe późniejsze życie. Czy rozpamiętywanie tego co było i nie ma szansy na powrót ma jakikolwiek sens? Czas nie stoi w miejscu, niezauważanie ważnych spraw raczej nie przynosi niczego dobrego. Ale przecież pamięci nie da się oszukać, tak samo jak sercu nie można zabronić czuć ...

Trzy pokolenia kobiet, babcia, córka i wnuczka, każda z nich kochała i stworzyła swój własny emocjonalny węzeł, raniący ją i bliskie im osoby. Wszystkie tęsknią, za kimś lub czymś co odeszło lub nie jest nieziszczalną iluzją, jednocześnie odczuwając niezadowolenie z codzienności i z siebie samej. Ich koleje życiowe wydają się bardzo podobne, tak jakby błędy poprzedniczek wciąż odradzały się, chociaż żadna z nich nie zdaje sobie z tego sprawy. Swoich tajemnic nie powierzają nikomu, żyją z nimi, odczuwają ich nieznośny ciężar, zastanawiając się jak podjęte decyzje wpłynęły na ich życie. Czy znajdą wyście z błędnego koła, jakie same stworzyły?

Do bólu prawdziwa, odkrywająca różnorodne barwy miłości oraz przede wszystkim związków rodzinnych. "Kilka dni lata" to panorama ludzkich emocji z perspektywy trzech kobiet, którym z góry większość przypisałaby bliskość z racji pokrewieństwa, lecz w tym przypadku nic nie jest oczywiste. Małgorzata Sobieszczańska rysuje postacie swoich bohaterek bez upiększeń, oddając ich prawdziwe twarze, w jakich życie pozostawiło widoczne blizny, a czasem nadal otwarte rany. Nie ma w tej historii próby wybielania, tłumaczenia postępowania, usprawiedliwiania, co więc w zamian dostają czytelnicy? Autorka odkrywa przed nami najgłębiej skrywane tajemnice i refleksje, życiową prawdę - dość gorzką oraz sagę rodzinną, w której główną rolę odgrywa miłość, niełatwa, raniąca, lecz niezapomniana. "Kilka dni lata" to fabuła rozgrywająca się na przestrzeni kilkudziesięciu lat, tracących podczas nich wiele, lecz i zyskujących niemało, jaki będzie rachunek tego równania? Czy da się odmienić swoje życie gdy wydaje się, że już jest z późno na to by doświadczyć czegoś, co do tej pory było nieosiągalne?

Za możliwość przeczytania książki 

Dziękuję  

Wydawnictwu Literackiemu