Serce nie sługa

„The guarded heart”

Blair LeBlanc

Nienawiść pozwala człowiekowi dać ujście gniewowi, który powoli mógłby go pogrążyć. Ukierunkowane go na kogoś dają mu możliwość dalszej egzystencji, chociaż ona i tak jest naznaczona tym, co spowodowało, że tak silne odczuwa się to konkretne uczucie. Jednak rzadko pojawia się jedynie ono, często towarzyszy mu żal, złość, poczucie bezsilności. Czasem zradza się z nich chęć zemsty i to ona staje się motorem działań, które rzadko kiedy przynoszą ukojenie bądź zadośćuczynienie. Za to są kolejnym źródłem bólu, rozczarowania i utraty złudzeń.

Bez ochroniarza Rain dawała sobie radę doskonale, ale nie jej decydować czy ma od teraz być cieniem, towarzyszącym zawsze i wszędzie. Protesty na nic się zdadzą, bo córka senatora przecież może być narażona na niebezpieczeństwo, a może z innego powodu została dziewczynie przydzielona ochrona? Ważne jest jedno Cassian ma swój plan do zrealizowania, a jego nowa podopieczna ma być tylko środkiem do celu. Nic i nikt  nie stanie mu na przeszkodzie, dziewiętnastoletnia pannica na pewno nie będzie jakąkolwiek przeszkodą. Czy na pewno? Rain to chodzący problem, chociaż stara się by dostrzeżono w niej człowieka, a nie tylko pracę, no i nie do końca jest taką osobą jak się spodziewał. Ale zasady są jasne i te oficjalnie i te, jakimi kieruje się Cassian z wiadomych tylko sobie przyczyn. Łatwo stawiać sobie cel, lecz zdobycie go to całkiem inna bajka, w której są uczucia jakich nie powinno być, ludzie postępujący całkowicie inaczej niż to deklarują wszem i wobec oraz przeszłość, wciąż boleśnie przypominająca o sobie. Jak sobie poradzić z tym wszystkim i przede wszystkim własnymi, sprzecznymi, emocjami? Rain miała być narzędziem zemsty, lecz czy da ona Cassianowi ukojenie? Kiedyś może tak, lecz teraz tak wiele się zmieniło. Jak wyjść z tej patowej sytuacji, jeśli każde rozwiązanie oznacza zranienie kogoś i spowoduje rozczarowanie?

Zemsta podobno smakuje najlepiej na zimno, w przypadku „The guarded heart” na pewno nie ma mowy o chłodzie, wprost przeciwnie temperatura tej lektury często oscyluje w granicy wrzenia. Nie da się ukryć że Blair LeBlanc postawiła na wyraziste emocje już na samym początku i trzymała się ich do samego końca. Podobnie skonstruowała sylwetki bohaterów, nie bawiła się w półśrodki, dokładnie pokazując charaktery, z wadami i zaletami, oraz nie ukrywając uczuć jakie nimi w danej sytuacji rządziły, obojętnie czy to była złość, poczucie zawodu czy pożądanie. Powieść wciąga, pozwalając czytelnikowi trzymać kciuki za postacie, które na jego oczach poznają smak nienawiści, ale także miłości, z rodzaju tych, które są pierwsze i wystarczają już na zawsze. „The guarded heart” ma w sobie lekkość z gatunku nie tych błahych, lecz tych dobrze opowiedzianych, w których przeplata się pragnienie bycia sobą i bycia kochanym z rzeczywistością, w jakiej o jedno i drugie oraz wiele innych rzeczy trzeba walczyć. Autorka także porusza inne kwestie, ważne i istotne, są one w tle, lecz jak najbardziej obecne i wplecione w całość tak, by zwróciły uwagę, chociaż na moment. Słodko-gorzka historia Rain i Cassiana intryguje, pokazuje, że czasem trzeba powiedzieć sto i jeszcze raz przemyśleć co faktycznie jest ważne, a do czego warto zamknąć drzwi, lecz nie zapomnieć.

 Za możliwość 

przeczytania książki

dziękuję: