Krwawa linia

"Linia krwi"
James Rollins

Mawia się, że historia kołem się toczy. Czasem jednak jej droga jest ściśle wyznaczona, chociaż dla większości wydaje się, iż to wypadkowa różnorodnych wydarzeń. Jedynie nieliczni są świadomi kulisów dziejów i wiedzą kto za nimi stoi, ale i oni nie do końca zdają sobie sprawy z potęgi, ludzi pozostającymi od wieków w cieniu i będących ich rzeczywistym autorami ...

Uciec jak najdalej, pozostać anonimowym, ukryć się przed zagrożeniem. Amanda nigdy dotąd nie była tak zdeterminowana by nikt nie dowiedział się kim jest i przede wszystkim gdzie przebywa. Każdy dzień gdy przebywa z daleka od domu daje kobiecie nadzieję, iż uda się jej uciec przed niebezpieczeństwem. Jednak pewnego ranka koszmar, który wydawał się już daleki, nagle okazuje się bliższy niż kiedykolwiek wcześniej. Pozostaje wiara, że ktoś pomoże jej, a sytuacja jest więcej niż dramatyczna. Z daleka od bliskich jest na łasce kogoś kto chyba pragnie nie tylko ją. Dlaczego własna ona stała się celem? Na razie odpowiedź na to pytanie jest niewiadomą, a mogłaby pomóc w odnalezieniu porwanej, dodatkowym ryzykiem jest to, że kobieta jest córką prezydenta i spodziewa się dziecka. Gray Pierce nieraz brał udział w niebezpiecznych akcjach, ale obecna kładzie na jego barki ogromną odpowiedzialność, jest w niej także wątek osobisty. Przeciwnik jest nie tylko niebezpieczny, lecz przede wszystkim bardzo skutecznie zaciera po sobie ślady, a każdy kto stanie mu na drodze jest bezwzględnie usuwany. Pierce nie zamierza się łatwo poddać, szczególnie gdy wie kim jest wróg. Gildia w końcu musi popełnić błąd i być może właśnie teraz naszedł ten moment. Zespół Graya jest zbyt doświadczony by nie doceniać przeciwnika, lecz również zdaje sobie sprawę, że jedynie oni są ostatnią szansą dla Amandy i jej dziecka. Motywy jakimi kierowała się Gildia wciąż pozostają tajemnicą, lecz dowódca Pierce`a zamierza ją odkryć. Jego ludzie działają na kilku frontach jednocześnie i tak samo uderzają w tych, którzy jak do tej pory umieli pozostawać w cieniu i zza kulis sterować innymi.

Podobno historię piszą zwycięzcy, czasem jednak są oni jedynie marionetkami, za nimi bowiem skrywają się ich mocodawcy, jacy wolą nie ujawniać swej tożsamości. Gildia przez wieki stosowała tę zasadę, inni w jej imieniu toczyli wojny i stali na widoku, natomiast organizacja wytyczała ścieżki i wskazywała ludzi mających nimi podążać by wypełniać kolejne misje niezbędne do osiągnięcia ostatecznego celu. Człowiek w tym wszystkim liczy się najmniej ... Gray Pierce już wszedł w drogę Gildii, zapłacił wysoką cenę za to i teraz ma szansę by odpłacić tym, którzy zranili jego bliskich.
Amanda jest kluczem do wyjaśnienia dawnych i obecnych sekretów, a każdy z nich jest w stanie zachwiać światem i to dosłownie. Waszyngton, Dubaj Charleston, co łączy te miejsca? Odpowiedź sięga swymi korzeniami aż do starożytności, wielu chciało ją poznać, nieliczni podporządkowali jej wszystko i teraz są o krok by spełnić odwieczne pragnienie człowieka ...

Schemat książek Jamesa Rollinsa wydaje się znany - sensacja, tło historyczne, political fiction oraz fakty. Nie inaczej jest i tym razem, przepis jaki sprawdził się wiele razy i w "Linii krwi" potwierdził swoją skuteczność. Fabuła opiera się na dużej szybkości oraz sekrecie, który łączy w sobie odkrycia naukowe, historię i fikcję. Na takiej osnowie James Rollins tworzy wątki, w jakich łączy się rzeczywistość z autorską fantazją, w efekcie czego czytelnik dostaje historię o wartkim przebiegu i zaskakujących zwrotach akcji. Jednak by to wszystko "zagrało" bez fałszywych nut potrzebni są jeszcze bohaterowie, autor zadbał by mieli swoje sekrety, czasem byli niejednoznaczni, a ich charaktery oscylują pomiędzy czernią, bielą i szarością.

Powielanie schematu bywa ryzykowne, ale "Linia krwi" wychodzi z tej sytuacji zwycięsko. James Rollins po raz kolejny daje czytelnikom do rąk książkę, w której na nudę trudno narzekać, z sensacyjnym motywem, w jakim fikcja i prawda stapiają się w pasjonującą opowieść o odwiecznym ludzkim pragnieniu ...

            

          Za możliwość przeczytania książki 

       Dziękuję 

     wyd. Albatros

Co w wiosenno-księgarskiej trawie piszczy

Wiosna już zawitała, 

czas więc odświeżyć listę lektur "must have" :)

 

Kwiecień 1939 roku – napięta sytuacja w Wolnym Mieście Gdańsku zmusza Helen Hallmann do wyjazdu do Anglii z całą rodziną. Włodek, jej pasierb,  choć marzy o przygodach i podróżach, nie chce porzucać domu i swej pierwszej miłości. Los jednak szykuje dla niego niejedną niespodziankę. Marzenia czasem spełniają się w bardzo nieprzewidywalny sposób…

Powieść o poszukiwaniu i utracie, o burzliwych losach ludzkich i wyborach dokonywanych w wojennej codzienności.

Czas zamknięty stanowi początek sagi, której kontynuację będzie można poznać w następnej powieści Pokonani.

Oparta na faktach powieść obyczajowa o młodym chłopaku, który rok przed maturą po skoku na główkę doznaje urazu kręgosłupa skutkującego paraliżem czterokończynowym. Otoczony miłością i troską rodziców, poprzez cierpienie, rozczarowania, nadzieję i nieustający wysiłek wkładany w rehabilitację Hubert powoli odzyskuje sprawność fizyczną i uczy się chodzić. Znajduje na nowo sens życia i uczucie.

Sugestywne obrazy rzeczywistości szpitalnej, barwna galeria postaci – chorych, rehabilitantów, pielęgniarek – historia rodziny, która musi wszystko podporządkować rehabilitacji syna. Opowieść, która daje do myślenia i niesie nadzieję.  

Czy Tatiana Pietrowna, słynna i niewygodna dla Kremla dziennikarka śledcza, sama wypadła z balonu swojego moskiewskiego mieszkania, czy ktoś jej w tym pomógł? I jak to się ma do zaszyfrowanego notesu tłumacza uczestniczącego w tajnych rozmowach handlowych? Arkadij Renko, moskiewski śledczy, uważa, że Tatianę zamordowano. Wbrew przełożonemu na własną rękę prowadzi dochodzenie. Pomaga mu zapijaczony, ale nieoceniony detektyw Wiktor Orłow oraz przybrany syn – Żenia. Ślady prowadzą do rosyjskiej stolicy zbrodni – Kaliningradu. Arkadij trafia tam w sam środek afery, w którą zamieszani są zarówno najwięksi rosyjscy gangsterzy, jak i ludzie z najwyższych kręgów władzy.

 Kryminał retro – młoda, wyzwolona i błyskotliwa detektyw rozwiązuje zagadki w australijskim Melbourne lat dwudziestych ubiegłego wieku.

W jednym z londyńskich salonów bawi się śmietanka towarzyska tego miasta. Nagle, w środku przyjęcia, dochodzi do bezczelnego rabunku – gaśnie światło, ktoś wybija szybę w oknie i kradnie bezcenny naszyjnik ambasadorowej. Na szczęście wśród gości jest Phryne Fisher – młoda, piękna, ale przede wszystkim niebywale bystra dama będąca detektywem amatorem. Błyskawicznie rozwiązuje zagadkę zuchwałej kradzieży, co sprawia, że emerytowany pułkownik, weteran z Indii, i jego żona postanawiają poprosić ją o przysługę. Para martwi się o swoją córkę, Lydię, która wraz z mężem mieszka w Melbourne. Gdy do nich przyjeżdża, jest słaba, dosłownie gaśnie w oczach, natomiast po dłuższym pobycie  w domu rodzinnym dochodzi do siebie. Ale kiedy wraca do męża, historia się powtarza. Rodzice podejrzewają więc, że Australijczyk jest z ich córką dla pieniędzy – młoda dama jest bowiem majętna – i powoli ją podtruwa. Pułkownik proponuje Phyrne, by przyjęła zlecenie, pojechała do Melbourne i zbadała sprawę. Phryne, znudzona monotonią jałowego życia londyńskich sfer wyższych, podejmuje wyzwanie. Postanawia jechać do Melbourne, a w podróży towarzyszy jej zaprzyjaźniona lekarka, sufrażystka i ekscentryczka, doktor MacMillan. Na miejscu kobiety poznają całą plejadę barwnych postaci, z których każda odegra ważną rolę w dramatycznie zapowiadającej się akcji. A nic w tej historii nie jest takie, jak wydawało się na początku…

Rok 1949. Hiszpania nie otrząsnęła się jeszcze z szoku po wojnie domowej. W zrujnowanej Barcelonie żyje się trudno, ale przynajmniej nie brakuje pracy. Carmen Cerón opuszcza więc rodzinną wieś i wraz z trójką nieletnich dzieci wyrusza w podróż do tego miasta, by po czterech latach rozłąki dołączyć do pracujących w mieście męża i najstarszego syna.
Zamachy bombowe, wizyta generała Franco, strajk robotników, Kongres Eucharystyczny, fale emigracji zarobkowej i politycznej – wszystkie te wydarzenia polityczne i przemiany społeczno-obyczajowe są tłem dla pełnej dramatycznych zwrotów akcji sagi obejmującej 20 lat z życia rodziny Ceronów.

Tymczasem ciężarna agentka Castro, półtora miesiąca przed rozwiązaniem, spędza czas w domu na zaleconym przez lekarza zwolnieniu. Ona też myśli o niezamkniętej sprawie Ruth i nie potrafi pogodzić się z brakiem postępów w rozwiązywaniu tej tajemnicy. I chociaż w swoim obecnym stanie nie powinna zajmować się jakimkolwiek śledztwem, zdecydowaniem i uporem będzie kruszyć fasady kryjące wielkie zło…

 

 

 

Co może się kryć za zwykłą, wyblakłą ze starości tapetą? Jessika odkrywa za nią świat magii. Jednak nawet tam zakrada się zło w najczystszej postaci.

Osierocona przez rodziców Jessika zamieszkuje z dziadkami w starym domu. Tragiczne przejścia powodują, że zaczyna wierzyć w pełen magii świat wróżek, stając się w szkole obiektem drwin i prześladowań. Kiedy potrącona spada ze schodów i traci przytomność, po przebudzeniu zaczyna słyszeć głosy błagające o pomoc. Za tapetą z wyblakłymi śladami krwi odkrywa niezwykłą rzeczywistość. Próbując rozwikłać jej zagadkę, wpada w wir niebezpiecznych wydarzeń. Jednak strzeże jej kamienny anioł. 

 

 

 

 

 

 

Kwiecień 1919 roku. Minęło sześć miesięcy od podpisania rozejmu, który położył kres Wielkiej Wojnie. Ci, którym udało się przeżyć, będą teraz musieli stanąć do zupełnie nowej walki.Zaledwie dwudziestotrzyletni były żołnierz, Riley Purefoy, oraz jego świeżo poślubiona żona, Nadine Waverney, mają przed sobą całe życie, ale rany odniesione przez Rileya podczas wojny zrodziły między obojgiem dziwne napięcie, a pozostałe po nich blizny mogą zniszczyć ich małżeństwo, zanim jeszcze na dobre się ono zaczęło.
Peter i Julia Locke też będą musieli zmierzyć się ze swymi demonami. Dręczony przerażającymi wspomnieniami wojennych potworności, Peter zamienia się w odludka, który szuka zapomnienia w alkoholu. Julia próbuje złagodzić nieco jego cierpienie. Jednak ich wspólna przyszłość stoi pod znakiem zapytania.
Losy obu par, które zetknęła ze sobą wojna, nadal pozostają splecione. Dręczeni przez poczucie straty i wyrzuty sumienia, nawiedzani przez mroczne wspomnienia, wszyscy czworo muszą sobie radzić ze zwątpieniem, wściekłością i bólem, próbując jednocześnie znaleźć odpowiedź na pytanie, czy miłość jest na tyle potężna, by pozwolić im uwolnić się od przeszłości?

Kobieta bez mężczyzny dziczeje fizycznie oraz umysłowo, a do tego we dwie pensje będzie łatwiej – powtarzają najbliżsi Tosi. Na nic groźby i prośby całej rodziny. Tosia powoli dobiega czterdziestki, nadal mieszka z matką, a na horyzoncie nadal nie widać żadnego kawalera. Stara panna, i już! Czy popełniła gdzieś błąd? W końcu ma za sobą wiele doświadczeń z różnymi mężczyznami A może tkwi w niej jakiś defekt? To by wreszcie coś wyjaśniało. Poznaj historię Tosi.

„Męża poproszę” to kipiąca humorem opowieść o mitach na temat miłości i małżeństwa, którymi nasze życie lukrowane jest od dzieciństwa. O szczęściu, którego definicję znają wszyscy wokół nas, oraz życiowym partnerze, którego nie warto szukać dla rodziny ani najbliższych ludzi. Ale dla siebie.

Śmiertelnie groźna Francesca Giordano, nadworna trucicielka Borgiów, powraca by zmierzyć się ze starożytną zbrodnią, która może zdławić nowatorskie myśli Renesansu i pogrążyć świat w wiecznej ciemności. Gdy wrogowie papieża Aleksandra VI rosną w siłę, a papieski dwór zmuszony jest uciekać z Rzymu, Francesca sprzymierza się ze swoim kochankiem, błyskotliwym i bezwzględnym Cesare Borgią, by razem rozwikłać spisek, który uderza w samo serce chrześcijaństwa. 

MIŁOŚĆ I WOJNA, ZBRODNIA I ZEMSTA… KIM JEST ZNIEWALAJĄCO PIEKNA FRANCE?
Wrzesień 1940 roku. Po klęsce Francji zaczęła się okupacja.
Niemcy, rozzuchwaleni zwycięskim marszem na Zachód, korzystają z wszelkich dostępnych uciech Paryża. Do słynnego domu publicznego Sfinks przybywa nowa dziewczyna. Ma na imię France i jest zniewalająco piękna. Ma wysokie wymagania – „obsługuje” tylko śmietankę niemieckiej armii.
Co skrywa pozorny chłód tej kobiety? Żadne jej słowo ani gest nie są dziełem przypadku. Tajemnicza i nieprzenikniona Fräulein France prowadzi własną wojnę... 

 

Pewnego  jesiennego wieczoru na Sandhamn znika  młoda dziewczyna. Inspektor policji kryminalnej Thomas Andreasson  uczestniczy w poszukiwaniach, które utrudnia sztorm. Wielogodzinna akcja poszukiwawcza kończy się fiaskiem. Policjanci  uznają, że dziewczyna utonęła.
Kilka miesięcy później okolicę pokrywa śnieg i lód. Nora Linde, przyjaciółka Thomasa z dzieciństwa, przypadkiem dowiaduje się o zdradach męża. Zrozpaczona wyjeżdża na wyspę ze swoimi synami, by wszystko spokojnie przemyśleć. W trakcie zabawy w lesie jej dzieci dokonują makabrycznego odkrycia...

Sylwia jako małe dziecko została porzucona. Zachowała tylko kilka wspomnień związanych z biologiczną rodziną, jest przekonana, że miała siostrę bliźniaczkę. Po latach próbuje odnaleźć bliskich, którzy mogą uratować jej życie, a w rozwikłaniu tajemnicy rodzinnej pomaga jej dziennikarka Pola. Poza niewyraźnymi wspomnieniami Sylwii nie ma żadnych dowodów na istnienie siostry. Zaczyna się walka z czasem... Sprawę utrudnia surowe prawo adopcyjne, które pilnie strzeże informacji. Nowego znaczenia nabierają słowa: macierzyństwo, odpowiedzialność, miłość. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Pod koniec XIX wieku w miasteczku Campo Seco rodzi się chłopiec. Nikt jeszcze nie przeczuwa, że wkrótce zostanie okrzyknięty królem smyczka i największym wiolonczelistą w historii Hiszpanii. Tymczasem dwór królewski w Madrycie, pełen intryg i zepsucia, chyli się powoli ku upadkowi. Chmury gromadzą się również nad resztą Europy, zwiastując nadejście nowej, okrutnej epoki. Po dojściu do władzy faszystów życie genialnego muzyka staje się nieustającym wyborem pomiędzy osobistym szczęściem a nienawiścią do reżimu. Jego miłość do pięknej żydowskiej skrzypaczki jest zagrożona, podobnie jak stary ład na kontynencie, a ratowanie najbliższych wiąże się ze zhańbieniem własnego nazwiska... 

 

 

 

 

Kate Baron, prawniczka i samotna matka, odbiera telefon ze szkoły swojej córki. Amelia – inteligentna, zdolna piętnastolatka – została przyłapana na ściąganiu. Gdy kobieta dociera do Grace Hall, dowiaduje się, że córka nie żyje – skoczyła z dachu. Zrozpaczona matka wierzy w policyjną wersję zdarzeń aż do chwili, gdy dostaje anonimowego SMS-a: Amelia nie skoczyła. Kate zamierza poznać prawdę – bez względu na konsekwencje. Przegląda maile córki, jej SMS-y i wpisy na Facebooku, rekonstruuje urywki życia dziewczynki i ludzi, którzy byli dla niej ważni. Odkrywa, dlaczego feralnego dnia znalazła się na dachu Grace Hall i jak naprawdę zginęła... Wspaniała mieszanka Tany French i Jodi Picoult. Zrozumieć Amelię to historia o sekretach i kłamstwach, przyjaciołach i prześladowcach. Opowiada o tym, jak dobrze rodzic może poznać własne dziecko i jak daleko posunie się matka, by zrehabilitować córkę, której życia nie była w stanie ocalić.

 

Człowiekiem jestem ...

"Seksturysta"
Adam Ambler

Pamiętacie tytułową damę kameliową z powieści Dumasa? Piękną kurtyzanę, dla której tłem był dziewiętnastowieczny Paryż? Kobieta oraz miasto wydają się odległymi i pod względem obyczajów i pod względem epoki. Współcześnie przecież obowiązuje całkiem inna moralność, nowoczesna, gdzie wszystko wydaje się dozwolone, a to co dawniej pomijało się milczeniem ponieważ tak wypadało, obecnie nie jest tematem tabu. Ale czy na pewno?

Seksturystyka budzi negatywne skojarzenia z pogranicza prawa i świata przestępczego, później nasuwają się na myśl dzielnice czerwonych latarni, w końcu większość wyraża co najmniej dezaprobatę. Jednak nie ma co ukrywać, że takie wyjazdy nie są aż taką rzadkością jak powszechnie zwykło się uważać, chociaż raczej nie często dochodzi do głośnego potwierdzenia, iż właśnie w ten sposób spędzono wolny czas. Co jednak gdy ktoś bez ogródek, niedopowiedzeń, eufemizmów, opowie historię, w jakiej seks odgrywa główną rolę, a przynajmniej tak w pierwszej chwili mogłoby się wydawać? Punkt widzenia należy do głównego bohatera, to on wprowadza czytelników w świat jaki większość pomija co najmniej wymownym milczeniem. Początkowo otwartość może szokować, kolejne strony pokazują autoportret człowieka biorącego od życia to na co ma ochotę oraz dającego w zamian tyle na ile pozwalają granice jakie sam sobie narzucił. Ale i one są do przekroczenia, jakim kosztem? To można wyczytać między wierszami, tak samo jak i obraz mężczyzny inny niż ten jaki został nakreślony na pierwszych stronach. Przy powierzchownej lekturze wydaje się, że zmieniają się tylko twarze lub raczej ciała i miejsca, ale gdy da się tej historii szansę okazuje czymś więcej. Perspektywa wciąż pozostaje podobna - punkt widzenia jednej osoby - Europejczyka, zamożnego turysty, mężczyzny, lecz poszerzona o poglądy szerszej publiki, tej negatywnej posługującej się stereotypami i oraz bohaterek, które otrzymują głos. Takie ujęcie nie jest dosłowną obroną, chociaż i takie w pewnych chwilach można odnieść wrażenie, lecz próbą ukazania konkretnego człowieka i jego wyborów, obrazoburczych dla wielu, jakim przytakuje się raczej rzadko publicznie i zdecydowanie potępianych przez ogół.

Współczesna wersja "Damy kameliowej", "Nany" czy może tak ostatnio modnego nowoczesnego Kopciuszka w wersji spod znaku Greya i jego kilkudziesięciu twarzy? A może punktem wspólnym jest człowiek i jego pragnienia urzeczywistniane swoich pragnień w sposób mało akceptowany przez społeczeństwo, lecz niezmienny od wieków? Pomimo zmieniających się obyczajów, zasad i nazewnictwa pewne tematy wciąż pozostają aktualne i postrzega się je w kategoriach czerni i bieli, bez brania pod uwagę całej palety szarości. Rozpoczynając lekturę "Seksturysty" nie ma co łudzić się, że książka ta będzie bajką z morałem i hollywoodzkim happy endem, chociaż kilka refleksji nasuwa się po zakończeniu czytania. Brutalnie szczerze, dosłownie, bez niedopowiedzeń, autor przedstawia czytelnikowi bohatera, który odkrywa przed czytającymi własny punkt widzenia, nie przeprasza za swoje poglądy i postępowanie, nie usprawiedliwia się, chociaż zdarza mu się bronić swoich decyzji. Jak można podsumować książkę Adama Amblera? Może wciąż nie tracącym na swej aktualności zdaniem: człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce ...

Za możliwość przeczytanie książki 

                     dziękuję autorowi - Adamowi Amblerowi

Odwieczne pragnienie

"Podziemne miasto"
Łukasz Henel

Tajemnice nie zawsze powinny być odkrywane, czasem ich sekretny charakter ma konkretny powód. Jednak ludzka ciekawość nie zna granic, a gdy jest połączona z żądzą odkrycia skarbu ostrożność jest ostatnią pozycją na liście poczynań człowieka. Wystarczy chwila nieuwagi, jeden nieprzemyślany ruch i przygoda zmienia się w grozę.

Zwycięstwo miewa bardzo gorzki oraz bolesny smak i wcale nie jest odczuwane jako sukces, a jedynie chwilowe zawieszenie broni. Major Staszewski zna doskonale to uczucie, towarzyszy mu od lat, nigdy nie go nie opuszcza nawet we śnie. Upływ czasu wcale nie złagodził wspomnień, teraz stają się aż nazbyt rzeczywiste i przypominają, że znowu trzeba będzie stawić czoła temu co wydaje się jedynie odległym mitem. Kilka dekad minęło zbyt szybko, ale pojawiającego się znaki nie pozostawiają złudzeń, iż dzień ponownej konfrontacji jest już blisko. Czy można przygotować się na to co nadchodzi? Pamięć przywołuje obrazy, które dla większości byłyby nie do zniesienia, ale Staszewski był ich aktywnym uczestnikiem i wie, że dają mu przewagę nad ludźmi nieświadomymi co skrywa się w ich sąsiedztwie.

Prawie pięćdziesiąt lat wcześniej ciekawość ludzka przyniosła tragiczne w skutkach wydarzenia. Czasem ostrzeżeń nie należy ignorować, ale jeżeli autorem jest wróg trudno w nie uwierzyć lub w ogóle brać pod uwagę. Może za nimi skrywa się coś co powinno zostać odkryte i upublicznione? Zdania Staszewskiego nikt nie bierze pod uwagę, a rozkazy jakimi kieruje się Ulianow są jasne. Poniemieckie budowle intrygują i kuszą swoimi tajemnicami, nie wiadomo co jest w nich zakamuflowane, miejscowe opowieści wydają się zbyt fantastyczne by w nie wierzyć. Jednak to nie przeszkadza radzieckiemu oficerowi, liczy się to co może kryć się w betonowym, podziemnym, labiryncie zbudowanym przez setki, jak nie tysiące, niewolniczych więźniów. Ogrom przedsięwzięcia robi wrażenie, lecz to nie jest ważne, gdzieś tam w ciemnych czeluściach bunkra na pewno jest coś co warte jest odnalezienia. Sprzeciw majora wzbudza jedynie ironiczny śmiech, bo karty rozdaje Ulianow. Odkrycie sarkofagu w wojskowym obiekcie wzbudza zaskoczenie, lecz przede wszystkim utwierdza w przekonaniu, że dalsza eksploracja musi być prowadzona nawet jeżeli giną ludzie. Major Staszewski coraz bardziej utwierdza się w przekonaniu, że hitlerowski obiekt powinien jak najszybciej zostać opuszczony i zapomniany. Jednak zwycięża buta i cynizm, pierwsze ofiary nie stają się przestrogą, jedynie wzmagają pragnienie by dalej prowadzić poszukiwania. Z dnia na dzień coraz bardziej daje się wyczuć atmosferę grozy, jaka gęstnieje każdej nocy, a wraz z nastaniem dnia wcale nie odchodzi. Śmierć zbiera krwawe żniwo, wydaje się, że nie da jej zatrzymać, każdy stojący na jej drodze ginie. Podziemna budowla kryła coś więcej niż tylko ogrom ludzkiego cierpienia, teraz wydaje się, iż uwolniono zło nie dające się poskromić ... Ile żyć ludzkich pochłonie nim ktoś zdoła ją zatrzymać? Czy w ogóle można ją zniszczyć? Staszewski znalazł odpowiedzi na te pytania kiedyś, lecz cena jaką zapłacił była ogromna.

Klimat grozy w "Podziemnym mieście" narasta z każdą kartką książki coraz bardziej, a zakończenie przedłuża go jeszcze. Tło historyczne stało się punktem wyjścia dla historii, w jakiej fakty, mity oraz fikcja tworzą motyw niepokojący i tajemniczy, budzący niepokój. Łukasz Henel jest autorem, który nie pozwala czytelnikowi na oddech, zamiast chwili ciszy przed burzą jest niszcząca wichura z następującymi lawinowo wydarzeniami jakich zakończenie nie przynosi upragnionego wyciszenia, lecz ostatni znak zapytania. Odwieczne zło i natura człowieka stanowią mieszankę mającą w sobie siłę, którą pokonać niezwykle trudno i wciąż odradzającą się jak feniks z popiołów po ludzkich ofiarach oraz jakich nigdy nie mają dość.

Za możliwość przeczytania książki 

Dziękuję  wyd. Videograf

Dni prawdy i kary

"33 dni prawdy"
Thomas Arnold

Po nitce do kłębka, lecz co w sytuacji gdy nitek jest kilka? W dodatku trudno za nimi podążać, ponieważ każda jest niezwykle splątana i gdy przyjrzeć im się z bliska okazują się prowadzić w zupełnie innym kierunku niż początkowo wydawało się. Prawdziwy labirynt, z którego nie widać wyjścia, co więcej każdy kolejny zakręt odsłania kolejne niewiadome ścieżki, kuszące by nimi podążyć, ale jednocześnie grożące całkowitym zatraceniem.

Śmierć dla policjanta to jednocześnie koniec i początek. Koniec życia człowieka i początek śledztwa, czasem krótkiego, a czasem długiego i obfitującego w wiele zagadek. James Adams nigdy nie traktuje dochodzenia rutynowo, zanim wyrobi sobie własne zdanie dokładnie sprawdza każdy szczegół. Nie inaczej jest w przypadku Dony Jonson, może dla kogoś innego byłoby od razu wszystko wiadome, lecz nie dla tego detektywa. Pewien detal przykuwa jego uwagę, potem następny i jeszcze jeden szczegół, w sumie każą one się zastanowić co właściwie wydarzyło się nim znaleziono martwą kobietę. Zbrodnia czy samobójstwo? Jeżeli to pierwsze to kto jest mordercą? A jeśli sama odebrała sobie życie co było powodem tej decyzji? Znalezione zdjęcie w mieszkaniu Dony być może jest wskazówką, chociaż niekoniecznie. Fotografia sprzed dwudziestu lat wiedzie Adamsa prosto w przeszłość kobiety. Jedno dochodzenie jeszcze nie ma konkretnych wyników, a kolejne musi zostać rozpoczęte. Tym razem wydaje się wszystko jasne, ale czy faktycznie nie ma żadnych wątpliwości co do motywu? Doświadczony policjant nie od razu przechodzi do podsumowań, wpierw sprawdza prawdopodobne scenariusze dopasowując je do znalezionych dowodów. Czasem trzeba również brać pod uwagę poszlaki, nawet gdy innym to nie na rękę. James Adams chadza własnymi ścieżkami, które jak do tej pory zawsze wiodły go ku rozwiązaniu zagadek kryminalnych jakimi się zajmował. Czy i teraz będzie tak samo? Jego partner również nie narzeka na brak zajęć, oprócz wspólnego dochodzenia jest zaangażowany także w inne. Tym razem detektyw Ross ma szansę wyjść z cienia swego starszego kolegi, sprawa jaką się zajmuje tylko początkowo wydaje się błaha i prosta, ma jednak ona drugie dno, niezwykle dramatyczne i okrutne.

Detektywi Adams i Ross mają ręce pełne roboty, prowadząc kilka śledztw jednocześnie, szukając śladów i motywów, łatwo mogą nie zauważyć wzajemnych powiązań ukrytych głęboko i z dużym znawstwem. Wszystko zaczęło się od śmierci Dony Jonson, chociaż czy na pewno? Może odpowiedź kryje się w starej fotografii? Początku czasem warto poszukać w przeszłości, tak samo jak prawdy. To co mam miejsce w teraźniejszości bywa ceną sprawiedliwości, nie zawsze wynagradzającej cierpienie i karzącej winnych ...

Śledztwo to skomplikowana układanka, czasem trudno znaleźć ten jeden, ostatni element, dzięki któremu obraz staje się czytelny. "33 dni prawdy" to kilka kryminalnych łamigłówek z pozoru połączonych jedynie osobami detektywów, ale czy faktycznie tak jest? Wątki wydają się odrębne, lecz gdzieś pomiędzy nimi przeplata się pewien wspólny motyw - jaki? To jedno z wielu pytań jakie autor zadaje czytelnikom. W książce Thomasa Arnolda jest wiele znaków zapytania, odpowiedź na nie kryje się w detalach, to z nich tworzy się niezwykła panorama zbrodni, kary, bólu i zemsty. Dramat jednego człowieka staje się punktem wyjścia dla łańcucha zdarzeń, którego poszczególne ogniwa są jednocześnie odwetem i wymierzeniem kary każdemu kto sprzeniewierzył się zasadom. Prawda nie zawsze daje wyzwolenie i przynosi ulgę, często bywa jedynie gorzką i marną namiastką pocieszenia za doznane krzywdy. "33 dni prawdy" Thomasa Arnolda to kryminał w jakim czytający mogą prowadzić własne dochodzenie porównując swoje przypuszczenia z efektami pracy głównych bohaterów, czy będą one zbieżne? To zależy od zmysłu obserwacji, intuicji oraz kogoś, kto podsuwa tropy, będące być może pomocne w odkryciu faktycznego przebieg wydarzeń, lecz czy można zaufać anonimowemu "pomocnikowi"? Odpowiedź na to pytanie na pewno padnie, chociaż niewykluczone, iż będzie całkowicie inna niż ktokolwiek przypuszczał.

        Za możliwość przeczytanie książki 

                     dziękuję autorowi - Thomasowi Arnoldowi

 

Stosik na wiosnę

Wiosna tuż tuż, 

więc najlepiej rozpocząć ją od dobrych lektur :)

Od góry:

Thomas Arnold "33 dni prawdy", uprzejmość Autora

Łukasz Henel "Podziemne miasto", 

wyd. Videograf

Izabela Pietrzyk "Rodzinny park tradycji",

wyd. Prószyński i S-ka oraz portal CPA

Toni Hill "Piękni samobójcy",

wyd. Albatros

Marek Stelar "Rykoszet",

wyd. Videograf

Dziękuję za książkę "33 dni prawdy"

Wygrać marzenia

"Czarownica"
Philippa Gregory

Wiedza bywa niebezpieczna, szczególnie gdy budzi lęk i posiadają ją nieliczni. Wystarczy jedna chwila by to co do tej pory było podziwiane stało przekleństwem. Nie potrzeba dowodów, wystarczy słowo rzucone przeciwko temu kto ostaje od reszty, potem rusza prawdziwa lawina pomówień bezpodstawnych oskarżeń oraz sądów, w jakich przeważa nienawiść nad prawdą ...

Czy pragnienie egzystencji innej niż ta, która wydaje się pisana jest grzechem i powinno pozostać niespełnione? Marzenia Alys nie wybiegały poza wioskę na obrzeżu jakiej żyła z mianem podrzutka, nie były zbytnio wygórowane, lecz dla kogoś kto ma niewiele więcej niż kąt w podupadłej chacie i wciąż odczuwa głód wszystko jest lepsze niż to czym jest się zmuszonym zadowalać na co dzień. Kto mógłby winić dziewczynę gdy wybiera łatwiejszy kawałek chleba niż terminowanie u wytykanej palcami znachorki? Dla jednych życie jakie wybiera to wyrok, ale przed sierotą otwierają się drzwi do świata, wydającego się prawdziwą bajką, czy mogłaby wybrać inną drogę? Wystarczy tylko, że zostawi dotychczasowe życie za sobą i skorzysta z szansy jaką oferuje jej los. Czy podjęła właściwą decyzję? Przyszłość odpowie jej na to, przeznaczenie jednak zawsze wystawia rachunek za okazje jakie podsuwa. Ile będzie musiała zapłacić za nie wychowanka zielarki? Może popełniła błąd, a potem kolejny? Ucieczka rodzi ucieczkę, bo nie można odwracać się od tego co jest pisane człowiekowi, chociaż może jej uda się zdobyć to czego tak pragnie? Niezwykłe zdolności mogą być błogosławieństwem, lecz bywają również klątwą. Czym będą dla Alys? Dzięki nim zwraca uwagę możnego lorda, ale również i innych, mniej przychylnych ludzi. Zadowolenie uzdrowionego wydaje się być dobrą ochroną przeciwko zazdrości jego dworu, lecz jak długo będzie trwać łaska pańska? Od niej zależy życie i powodzenie młodej uzdrowicielki, a jak jedno i drugie jest kruche i niepewne już przekonała się dziewczyna niedawno. Teraz na wyciągnięcie ręki jest spełnienie marzeń, które już raz zostały brutalne zdeptane, ale coś rzuca cień na nie ... Nie tylko zawistne spojrzenia stoją na drodze tak wyczekiwanego ich spełnienia, również przeszłość przypomina o sobie. Ile można poświęcić by zdobyć to o czym się śni? Co pozostanie kiedy trzeba będzie oddać się wszystko co do tej pozwalało przeżyć kolejny dzień? Czy można zaufać tym, których uważa się za wrogów? Kto jest przyjacielem, kto przeciwnikiem? Alys wie, że każdy jej krok jest bacznie śledzony, małe potknięcie może być początkiem jej upadku. Chociaż może on już miał miejsce, a ona nie chce tego zauważyć?

Wiedza czasem bywa przyczyną zguby, szczególnie gdy wykorzystuje się ją przeciwko innym ... Ambicja nie zawsze jest dobrym przewodnikiem ... Łatwo jest zgubić właściwą życiową drogę gdy kieruje się niewłaściwymi pobudkami ...

Piękna i dumna dziewczyna, pragnąca więcej niż inni, epoka, w której jej zdolności budzą lęk i narażają na niebezpieczeństwo oraz grzechy usprawiedliwiane bezwzględnością ludzi. "Czarownica" autorstwa Philippy Gregory to barwna opowieść o marzeniach, zdobywanych dzień po dniu, bez oglądania się za siebie, tłem dla bohaterów są czasy Tudorów. Tym razem jednak wielka historia to drugi a nawet trzeci plan, rodzaj rekwizytu, osią fabuły są natomiast losy Alys - sieroty i podrzutka, która dzięki niezwykłym zdolnościom staje się kimś zupełnie innym, a przynajmniej tak sądzi. Ważnym wątkiem jest także magia lub raczej wiara w nią, tak charakterystyczna dla tego okresu. Główna bohaterka jednocześnie wyrasta poza epokę i jest jej nieodrodnym dzieckiem, jej dążenia okazują ponadczasowe i towarzyszące ludziom od zawsze. Podczas lektury "Czarownicy" ma się wrażenie, że to historia rodem z baśni Braci Grimm, ale nie w wersji kreskówkowej, lecz tej pierwotnej, bardziej brutalnej i mrocznej. Philippa Gregory w tej książce połączyła realia historyczne z ludowymi legendami, co w końcowym efekcie daje opowieść niejednoznaczną, niepokojącą i niejednokrotnie zaskakującą rozwinięciami wątków.

Za przeczytanie książki 

Dziękuję 

wydawnictwu Książnica 

i 

Grupie Wydawniczej Publicat