„Kroniki Awatarów. Saga”
Conor Kostick
Zjawa zna tylko kilka ostatnich lat ze
swej przeszłości, reszta to biała plama i ziemia nieznana w jednym. Jej
egzystencja rozpoczęła się tak naprawdę dopiero sześć lat temu, gdy w wieku
dziesięciu lat ocknęła się na ulicy, wszystko przed tym momentem jest dla
dziewczyną jedną wielką niewiadomą. W społeczeństwie gdzie jednostka nie znaczy
nic, a wyznacznikiem jej statusu jest kolor karty umożliwiającej korzystanie z
przywilejów lub narzucających obowiązki, jej brak powoduje wyrzucenie poza
nawias oficjalnego życia. Jednak nastolatka nie jest sama, bo nawet w
najbardziej zhierarchizowanej strukturze są osoby, które stoją w opozycji do
zasad i sprzeciwiający się im. Anarchia, to słowo towarzyszy grupie
nastolatków, dla nich dniem codziennym jest sprzeciw wobec świata, w jakim
przyszło im żyć. Z pozoru nie wyróżniają się z tłumu swoich rówieśników,
pochodzą z różnych środowisk, łączy ich jednak poczucie buntu wobec świata,
rządzonego przez Czarną Królową. Jedna z akcji przeciwko systemowi kończy się
schwytaniem młodych anarchistów przez policję, ale ktoś przychodzi im z pomocąa
– Cindella wojowniczka z gry Epic, będąca awatarem nastoletniego Eryka. Jak to
możliwe, że wirtualna postać wchodzi w realny świat? Co jest rzeczywistością, a
co tylko grą? Gdzie przebiega granica pomiędzy realnością, a tym co jedynie
jest rozgrywką? Dla Zjawy i jej przyjaciół pojawienie się Cindelli jest
początkiem wielkich zmian, nagle ich protest nabiera całkiem innej perspektywy.
Skostniałe zasady zaczynają drżeć w swoich podstawach, lecz czy warto zmieniać
znany świat? No i kim naprawdę jest
Zjawa? Szesnastolatką buntowniczką o nieznanej przeszłości czy istotą zdolną
zagrozić panującej władczyni?
„Saga” jest drugą częścią serii „Kroniki
Awatarów”, przedstawiony świat różni się od tego w pierwszej części. Zamiast
społeczności, która w znacznym stopniu odeszła od techniki, jest środowisko
zindustrializowane, wiejski klimat zastał zastąpiony miejskim, tytułowa Saga
nie jest baśniową krainą. Ale wbrew pozorom mieszkańcy jednej i drugiej mają
wiele wspólnego,
jedni i drudzy żyją w społeczeństwie
podzielonym na warstwy mniej i bardziej uprzywilejowane, a jedyną możliwością
przejścia do lepszej grupy jest wygrana w grze. Jest jeszcze jedna wspólna
cecha – są potomkami ziemskiej cywilizacji. Bohaterowie drugiego tomu również
walczą o wolność, ale również o coś jeszcze – prawdę o sobie samych, o tym kim
i dlaczego tacy są. Ważnym jest także pytanie czym jest wirtualna rzeczywistość
i czy odróżniamy ją od realności. To co może wydawać się tylko kolejnym etapem
komputerowej rozgrywki dla kogoś innego wcale nie musi tym być, wręcz
przeciwnie. Czasem życie przypomina grę, a gra prawdziwe życie, dla niektórych
ta granica jest niezauważalna i bardzo łatwa do przekroczenia …
