Premiera
22 maja
Rio de Janeiro, lata 40. XX wieku.
Eurídice Gusmão jest młoda,
ambitna i uzdolniona muzycznie.
Zamiast studiów w
konserwatorium
zostaje jednak kasjerką w sklepie,
bo tak życzą sobie rodzice
i
tak nakazują społeczne brazylijskie konwenanse.
Zgodnie z nimi kobieta ma do
wypełnienia tylko jedną rolę: idealnej pani domu, kochającej żony i matki.
Eurídice staje się przykładną gospodynią domową
kosztem rezygnacji ze swoich
pasji,
gdyż taka jest wola męża.
Jej starsza siostra Guida – pewna siebie i
zdeterminowana, by iść własną drogą – nie akceptuje takiej wizji
i ucieka z
rodzinnego domu.
Mija kilka lat. Niespodziewanie Guida wraca – życie zdążyło już zweryfikować jej
młodzieńcze marzenia.
Mimo, że odważyła się uciec od przyjętych konwenansów,
nie
udało jej się z nich wyzwolić.
Śledząc losy dwóch niepokornych
sióstr,
poznajemy galerię barwnych postaci – przedstawicieli podupadłej
arystokracji, brazylijskiej klasy średniej
i najuboższych mieszkańców Rio.
„Niewidzialne życie” jest więc także opowieścią
o społeczeństwie.
Przenikliwą,
przepełnioną humorem i subtelną ironią,
ale też niepozbawioną nostalgii.
To powieść, którą rzeczywiście
przepełnia
„niewidzialne życie”. Nie tylko Eurídice i Guidy,
ale całej rzeszy
kobiet: gospodyń domowych, matek, córek, babć, które przez wieki uczyły się
milczeć
i tłumić swoje aspiracje i marzenia.
Choć tchnąca brazylijskim duchem,
to jednocześnie niezwykle uniwersalna.